Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 158

वालिणिव्वाणगमणाहियारो-९/२४-४९
१२३ फरुसवणेहि गाढं, जाहे निब्भच्छिओ गओ दूओ । सव्वं जहाणुभूयं, रक्खसनाहस्स साहइ ॥३६॥ सोऊण वालिवयणं, सन्नद्धो दहमुहो सह बलेणं । अह निग्गओ तुरन्तो, तस्सुवरिं अम्बरतलेणं ॥३७॥ रक्खसतूरस्स रवं, वाली सोऊण अभिमुहो चलिओ । कइसुहडसमाइण्णो, रणरसतण्हालुओ वीरो ॥३८॥ कोवग्गिसंपलित्तो, वाली मंतीहि उवसमं नीओ । बहुभडजीयन्तकरं, मा कुणह अकारणे जुझं ॥३९॥ अह भणइ वाणरिन्दो, संगामे रावणं बलसमग्गं । करयलघायाभिहयं, करेमि सयलं कुलं चुण्णं ॥४०॥ काऊण पावकम्म, एरिसयं भोगकारणहाए । नरय-तिरिएसु दुक्खं, भोत्तव्वं दीहकालम्मि ॥४१॥ पुव्वं मए पइन्ना, आरूढा साहुसन्नियासम्मि । मोत्तूण जिणवरिन्दं, अन्नस्स थुई न कायव्वा ॥४२॥ न करेमि समयभङ्गं, न य जीवविराहणं महाजुज्झं । गिण्हामि जिणुद्दिटुं, पव्वज्जं सङ्गपरिहीणं ॥४३॥ सद्दावेऊण तओ, सुग्गीवं भणइ वच्छ ! निसुणेहि । तस्स करेहि पणामं, मा वा रज्जे मए ठविओ ॥४५॥ ठविऊण कुलाधारं, सुग्गीवं उज्झिऊण गिहवासं । निक्खन्तो च्चिय वाली, पासे मुणिगयणचन्दस्स ॥४६॥ सुद्धक्कभावनिरओ, संजम-तव-नियमगहियपरमत्थो । अन्नोन्नजोगजुत्तो, कम्मक्खयनिज्जरहाए ॥४७॥ चारित्त-नाण-दसण-निम्मलसम्मत्तमोहपरिमुक्को । विहरड़ मुणिवरसहिओ, गामा-ऽऽगरमण्डियं वसुहं ॥४८॥ भुञ्जइ पाणनिमित्तं, पाणे धारेइ धम्मकरणत्थं । धम्मो मोक्खस्स कए, अज्जेइ सया अपरितन्तो ॥४९॥
परुषवचनै गाढं यदा निर्भत्सितो गतो दूतः । सर्वं यथानुभूतं राक्षसनाथस्य कथयति ॥३६॥ श्रुत्वा वालिवचनं सन्नद्धो दशमुखः सह बलेन । अथ निर्गतस्त्वरितस्तस्योपर्यम्बरतलेन ॥३७॥ राक्षसतूर्यस्य खं वाली श्रुत्वाभिमुखश्चलितः । कपिसुभटसमाकीर्णो रणरसतृष्णालुर्वीरः ॥३८॥ कोपाग्निसंप्रदीप्तो वाली मन्त्रिभिरुपशमं नीतः । बहुभटजीवान्तकरं मा कुरुताकारणे युद्धम् ॥३९॥ अथ भणति वानरेन्द्रः संग्रामे रावणं बलसमग्रम् । करतलघाताभिहतं करोमि सकलं कुलं चूर्णम् ॥४०॥ कृत्वा पापकर्मैतादृशं भोगकारणार्थे । नरक-तिर्यक्षु दुःखं भोक्तव्यं दीर्घकालम् ॥४१॥ पूर्वं मया प्रतिज्ञाऽऽरुढा साधुसमीपे । मुक्त्वा जिनवरेन्द्रमन्यस्य स्तुतिर्न कर्तव्या ॥४२।। न करोमि समयभङ्गं न च जीवविराधनं महायुद्धम् । गृह्णामि जिनोद्दीष्टां प्रव्रज्यां सङ्गपरिहीणाम् ॥४३॥ वरनारिस्तनतटोपरि यौ हस्तावालिङ्गनोद्योतौ मम । तौ न कुरुत एतावदन्यस्य शिरोऽञ्जलिप्रणामम् ॥४४|| शब्दायित्वा ततः सुग्रीवं भणति वत्स ! निश्रुणु । तस्य कुरु प्रणामं मा वा मया राज्ये स्थापितः ॥४५॥ स्थाप्य कुलाधारं सुग्रीवमुज्झित्वा गृहवासम् । निष्क्रान्त एव वाली पार्वे मुनिगगनचन्द्रस्य ॥४६|| शुद्धैकभावनिरतः संयम-तपो-नियमगृहीतपरमार्थः । अन्योन्ययोगयुक्तः कर्मक्षयनिर्जरार्थे ।।४७|| चारित्रज्ञानदर्शन-निर्मलसम्यक्त्व-मोहपरिमुक्तः । विहरति मुनिवरसहितो ग्रामाऽऽकरमण्डितां वसुधाम् ॥४८।। भुङ्क्ते प्राणनिमित्तं प्राणान्धारयति धर्मकरणार्थम् । धर्मो मोक्षस्य कृतेऽर्जयति सदाऽपरितन्त्र ॥४९॥ १. सबल इमं चुण्णं-प्रत्य० ।