Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 157

१२२
पउमचरियं रावणस्य बालिना सह युद्धम् - अह रावणेण तइया, वालिनरिन्दस्स पेसिओ दूओ। गन्तूणं किक्किन्धि, वालिसहं पत्थिओ सहसा ॥२४॥ काऊण सिरपणामं, दूओ अह भणइ वाणराहिवई । निसुणेहि मज्झ वयणं, जं भणियं निययसामीणं ॥२५॥ उत्तमकुलसंभूओ, उत्तमविरिओ सि विणयसंपन्नो । उत्तमपीईए तुमं, भणइ लहुं एहि दहवयणो ॥२६॥ रिक्खरया-ऽऽइच्चरया, किक्किन्धिमहापुरे निययरज्जे । ठविया मए सणाहा, जिणिऊण जमं रणमुहम्मि ॥२७॥ अन्नं पि एव भणियं, कुणह पणामं सिरीए जइ कज्जं । एवं च निययबहिणी, सिरिप्पभं देहि मे सिग्धं ॥२८॥ अह भणइ पवङ्गनाहो, मज्झ सिरं मउड-कुण्डलाडोवं । मोत्तूण जिणवरिन्दं, न पडइ चलणेसु अन्नस्स ॥२९॥ वालिवयणावसाणे, दूओ पडिभणइ निट्ठरं वयणं । तस्स पणामेण विणा, न य जीयं न य तुमे रज्जं ॥३०॥ दूयवयणेण रुट्ठो, वग्घविलम्बी भडो भणइ एवं । किं सो गहेण गहिओ, उल्लड्डइ दसाणणो एवं ? ॥३१॥ रे दूय ! किं न याणसि, वालिं बलदप्पगव्वियं धीरं ? । पुहईयलम्मि सयले जस्स जसो भमइ निस्सङ्को ॥३२॥ दूएण वि पडिभणिओ, वग्घविलम्बी सुनिट्ठरं वयणं । भण्डह विलम्बगूढं, अहव पणामं कुणह गन्तुं ॥३३॥ दुव्वयणदूमियङ्गो, वग्घविलम्बी असिं नियच्छेउं । पहरन्तो च्चिय रुद्धो, दूयस्स सयं हरिवईणं ॥३४॥ किं मारिएण कीरड्, इमेण दूएण पेसियारेणं ? । जो पयवयणुल्लावी, नवरं पडिसद्दओ एसो ॥३५॥
रावणस्य वालिना सह युद्धम्अथ रावणेन तदा वालिनरेन्द्राय प्रेषितो दूतः । गत्वा किष्किन्धि बालिसभां प्रस्थितः सहसा ॥२४॥ • कृत्वा शिरः प्रणामं दूतोऽथ भणति वानराधिपतिम् । निशृणु मम वचनं यद्भणितं निजकस्वामिना ॥२५॥ उत्तमकुलसंभूत उत्तमवीर्योऽसि विनयसंपन्नः । उत्तमप्रीत्या त्वां भणति लध्वेहि दशवदनः ।।२६।। ऋक्षरजआदित्यरजसौ किष्किन्धिमहापुरे निजराज्ये । स्थापितौ मया सनाथौ जित्वा यमं रणमुखे ॥२७॥ अन्यदप्येवं भणितं कुरुत प्रणामं श्रिया यदि कार्यम् । एवं च निजभगिनीं श्रीप्रभां देहि मे शीघ्रम् ॥२८॥ अथ भणति प्लवङ्गनाथो मम शिरो मुकुट-कुण्डलाटोपम् । मुक्त्वा जिनवरेन्द्रं न पतति चरणयोरन्यस्य ॥२९॥ वालिवचनावसाने दूतः प्रतिभणति निष्ठुरं वचनम् । तस्य प्रणामेन विना न च जीवं न च तव राज्यम् ॥३०॥ दूतवचनेन रुष्टो व्याघ्रविलम्बी भटो भणत्येवम् । किं स ग्रहेण गृहीत उल्लपति दशानन एवम् ॥३१॥ रे दूत किं न जानासि वालिं बलदर्पगर्वितं धीरम् ? । पृथिवीतले सकले यस्य यशो भ्रमति निःशङ्कम् ॥३२॥ दूतेनापि प्रतिभणितो व्याघ्रविलम्बी सुनिष्ठुरं वचनम् । भाण्डय विलम्बगूढमथवा प्रणामं कुरु गत्वा ॥३३॥ दूतवचनदूनाङ्गो व्याघ्रविलम्ब्यसि नियम्य । प्रहरनेव रुद्धो दूतस्य स्वयं हरिपतिना ॥३४|| किं मारितेन कीयत अनेन दूतेन प्रेषितकारेण ? । यः परवचनोल्लापी नवरं प्रतिशब्द एषः ॥३५॥
Jain Education Intomational