Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 169

१३४
एवं दट्ठूण रणे, दसाणणं आउहाणि मुञ्चन्तं । बहुसमरलद्धविजओ, सहसकिरणो ठिओ पुरओ ॥६२॥ दो पि समावडिए, जुज्झे वहुसत्थघायसंपाए । विरहो सहस्सकिरणो, कओ खणद्धेण संगामे ॥ ६३ ॥ मोत्तू रहवरं सो, आरूढो गयवरं गिरिसरिच्छं । मुञ्चइ सुनिसियबाणे, दहमुहसन्नहरभेयकरे ॥६४॥ सिक्खाहि ताव रावण !, धणुवेयं निययपुरवरिं गन्तुं । ताहे मए समाणं, जुज्झसु ता अवहिओ होउं ॥ ६५ ॥ रत्तारुणसव्वङ्गो, दहवयणो कड्डिऊण सरनिवहं । मुञ्चइ चलग्गहत्थो, सहस्सकिरणस्स देहम्मि ॥ ६६ ॥ जावय सहस्सकिरणो, पहारवसवेम्भलो जणियमोहो । ताव य रक्खसवइणा, गहिओ रणमज्झयारम्मि ॥६७॥ अबन्धिऊण नीओ, निययावासं सविब्भममणेहिं । विज्जाहरेहिं दिट्ठो, सहस्सकिरणो महासत्तो ॥ ६८ ॥ तावच्चिय दिवसयरो, अत्थाओ विगयकिरणसंघाओ । गयणं समोत्थरन्तो, बहलतमो वडिओ सहसा ॥६९॥ ससियरजोण्हाधवले, रणभग्गुच्छाहजणियकम्मन्ते । अक्खयदेहाणं चिय, निद्दाए सुहं गया रयणी ॥७०॥ अह उग्गमम्मि सूरे, सामन्तत्थाणिमज्झयारत्थो । अच्छइ लङ्काहिवई, ताव च्चिय मुणिवरो पत्तो ॥ ७१ ॥ दट्ठूण समणसीहं, सिग्घं अब्भुट्ठिओ कयपणामो । दिन्नासणोवविट्ठो, साहू तवलच्छिसंपन्नो ॥७२॥ ओणमियउत्तिमङ्गो, पुच्छ्इ लङ्काहिवो मुणिवरिन्दं । केणेव कारणेणं, भयवं ! जेणाऽऽगओ एत्थं ? ॥७३॥ भइ ओ मुणिवसह, कुल-बल - विरियाइवण्णणं काउं । माहेसरनयरवई, राया हं आसि 'सयबाहू | पुत्तं सहस्सकिरणं, रज्जे ठविऊण जायसंवेगो । मोक्खत्थं पव्वइओ, जिणवरधम्मुज्जयमईओ ॥७५॥ बद्धं सहस्सकिरणं, सोऊणमिहागओ तुह सगासं । मुञ्चसु इमं सुयं मे रावण ! मा कुणसु वक्खेवं ॥७६॥
॥७४॥
एवं दृष्ट्वा रणे दशाननमायुधानि मुञ्चन्तम् । बहुसमरलब्धविजयः सहस्राकिरणः स्थितः पुरतः ॥६२॥ द्वयोरपि समापतितयोर्युद्धे बहुशस्त्रघातसंपाते । विरथः सहस्रकिरणः कृत क्षणार्धेन संग्रामे ॥६३॥ मुक्त्या रथवरं स आरुढो गजवरं गिरिसदृशम् । मुञ्चति सुनिवाशितबाणान्दशमुखसन्नाहभेदकरान् ॥६४॥ शिक्षस्वस्तावद्रावण ! धनुर्वेदं निजपुरवरिं गत्वा । तदा मया समानं युद्धस्व ततोऽवहितो भूत्वा ॥६५॥ रक्तारुणसर्वाङ्गो दशवदनः कृष्ट्वा शरनिवहम् । मुञ्चति चलदग्रहस्तः सहस्रकिरणस्य देहे ॥६६॥ यावच्च सहस्रकिरणः प्रहारवशविह्वलो जनितमोहः । तावच्च राक्षसपतिना गृहीतो रणमध्ये ॥६७॥ अथ बद्ध्वा नीतो निजावासं सविभ्रममनोभिः । विद्याधरै दृष्टः सहस्रकिरणो महासत्त्वः ||६८|| तावदेव दिनकरोऽस्तो विगतकिरणसंघातः । गगनं समवस्तरन् बहलतमो वर्धितः सहसा ॥६९॥ शशिकरज्योत्सनाधवले रणभग्नोत्साहजनितकर्मान्ते । अक्षयदेहानामेव निद्रया सुखं गता रजनी ॥७०॥ अथोद्गते सूर्ये सामन्तास्थानिकामध्यस्थः । आस्ते लङ्काधिपतिस्तावदेव मुनिवरः प्राप्तः ॥ ७१ ॥ दृष्ट्वा श्रमणसिहं शीघ्रमब्भ्युत्थितः कृतप्रणामः । दत्तासनोपविष्टः साधुस्तपोलक्ष्मीसंपन्नः ॥७२॥ अवनामितोत्तमाङ्गः पृच्छति लङ्काधिपो मुनिवरेन्द्रम् । केनैव कारणेन भगवन् ! येनागतोऽत्र ? ॥७३॥ भणति ततो मुनिवृषभ: कुल-बल-वीर्यादिवर्णनं कृत्वा । माहेश्वरनगरपती राजाऽहमासीत् शतबाहुः ॥७४॥ पुत्रं सहस्रकिरणं राज्ये स्थापयित्वा जात संवेगः । मोक्षार्थं प्रव्रजितो जिनवरधर्मोद्यतमतिः ॥७५॥ बद्धं सहस्रकिरणं श्रुत्वेहागतस्तव सकाशम् । मुञ्चेमं सुतं मे रावण ! माकुरु व्याक्षेपम् ॥७६॥
पउमचरियं