Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 150

दहमुखपुरिपवेसो-८/२१०-२३६
११५
पविसरइ गत्तविवरं, पुणरवि पासेसु मग्गओ पुरओ । चलवलयमोहणेहिं, चक्कारूढो व्व परिभमइ ॥ २२२ ॥ ववगयदप्पुच्छाहं, हथि काऊण दसमुहो रण्णे । उप्पइऊण सललियं, गयस्स खंधं समारूढो ॥२२३॥ गयवरगहणनिमित्तं, खेयरवसहेहि परमपीईए । पडुपडहतूरपउरो कओ पमोओ अइमहन्तो ॥ २२४ ॥
त्वरिन्दं भुवणालंकारनामधेयं सो । चिन्तेइ मणेण महं सिद्धं चिय तिहुयणं सयलं ॥ २२५॥ वसिऊण तत्थ रयणी, पडिबुद्धो दहमुहो सुहासीणो | अत्थाणमण्डवत्थो, भडसहिओ गयकहासत्तो ॥ २२६॥ ताव य नहङ्गणेणं, समागओ खेवरो पवणवेगो । पहरणजज्जरियतणू, तं चेव सभं समल्लीणो ॥ २२७॥ काऊण सिरपणामं, उवविट्ठो दहमुहस्स आसन्ने । अह साहिउं पयत्तो, पायालपुराउ निग्गमणं ॥ २२८ ॥ रिक्खरया -ऽऽइच्चरया, कुलकमपरिवाडियागयं नयरं । पत्ता य गहणहेडं, किक्विन्धि जमभडस्सुवरिं ॥ २२९ ॥ सऊण परबलं सो समागयं निग्गओ जमो सिग्धं । अह जुज्झिउं पवत्तो, समच्छरो वाणरेहिसमं ॥ २३० ॥ बहुभडजीयन्तयरे, महाहवे एरिसे समावडिए । गहिओ च्चिय रिक्खरओ, आइच्चरएण समसहिओ ॥२३१॥ काराविया य निरया, जमेण वेयरणिमाइया बहवे । हण-दहण - पयण - मारण- छिन्दण - भिज्जकम्पन्ता ॥२३२॥ एयं ते परिकहियं, वाणरकेऊण सन्तियं वयणं । ताण पहु ! दुक्खमोक्खं, करेहि परिवालणं सिग्घं ॥ २३५॥ वणभङ्गसमादेसं, दाऊणं तस्स दूयपुरिसस्स । रयणासवस्सपुत्तो, किक्विन्धि तो गओ सिग्घं ॥२३६॥
प्रविशति गर्त्ताविवरं पुनरपि पार्श्वयोषु मार्गतः पुरतः । चलवलयमोहनै श्चक्रारुढ इव परिभ्रमति ॥२२२॥ त्यक्तदर्पोत्साहं हस्तिनं कृत्वा दशमुखोऽरण्ये । उत्पत्य सललितं गजस्य स्कन्धं समारुढः ॥२२३॥ गजवरग्रहणनिमित्तं खेचरवृषभैः परमप्रीत्या । पटुपटहतूर्यप्रचूरः कृतः प्रमोदोऽतिमहान् ॥२२४॥ गृहीत्वा गजवरेन्द्रं भुवनालङ्कारनामधेयं सः । चिन्तयति मनसा मम सिद्धमेव त्रिभुवनं सकलम् ॥२२५॥ सत्वा तत्र रजनीं प्रतिबुद्धो दशमुखः सुखासीनः । आस्थानमण्डपस्थो भटसहितो गजकथासक्तः ॥ २२६॥ तावच्च नभोङ्गणेन समागतः खेचरः पवनवेगः । प्रहरणजर्जरितनूस्तामेव सभां समालीनः ॥२२७॥ कृत्वा शिरःप्रणाममुपविष्टो दशमुखस्यासन्ने । अथ कथयितुं प्रवृत्तः पातालपुरान्निर्गमनम् ॥२२८॥ ऋक्षरजा - आदित्यरजसः कुलक्रमपरिपाट्यागतं नगरम् । प्राप्ताश्च ग्रहणहेतुं किष्किन्ध यमभटस्योपरि ॥२२९॥ श्रुत्वा परबलं स समागतं निर्गतो यमः शीघ्रम् । अथ योद्धुं प्रवृत्तः समत्सरो वानरैः समम् ॥२३०॥ बहुभटजीवितान्तकरे महाहवे एतादृशे समापततिते । गृहीत एव ऋक्षरजा आदित्यरजसा समसहितः ॥२३१॥ कारितश्च नारका यमेन वैतरण्यादिका बहवेः । हन - दहन - पतन - मारण- छिन्दन-भुञ्जनकर्मान्ताः ॥२३२॥ समरे विनिर्जिता ये वानरसुभटाः समस्तपरिवाराः । ते तत्र दुःखमरणं नरकेषु कृताः कृतान्तेन ॥२३३॥ दृष्ट्वा यमस्य चरितं तदाहं सर्वादरेण त्वरन् । अत्राऽऽगतो नराधिप ! ऋक्षरजा - आदित्यरजसोः भृत्यः ॥२३४॥ एतत्तुभ्यं परिकथितं वानरकेतोः सत्कं वचनम् । तेषां प्रभो ! दुःखमोक्षं कुरु परिपालनं शीघ्रम् ॥ २३५॥ व्रणभङ्गसमादेशं दत्वा तस्य दूतपुरुषस्य । रत्नश्रवसः पुत्रः किष्किन्ध तदा गतः शीघ्रम् ॥ २३६॥