Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 144

१०९
दहमुखपुरिपवेसो-८/१३१-१५५ तस्साऽऽसि महादेवी, वप्पा नामेण रूवगुणकलिया । तीए सुओ कुमारो, हरिसेणो लक्खणोवेओ ॥१४४॥ अह अन्नया कयाई, वप्पाए जिणरहो रयणचित्तो । काराविओ य नयरे, चेइहरे धम्मसीलाए ॥१४५॥ अन्ना वि तस्स महिला, लच्छी नामेण रूवसंपन्ना । मिच्छत्तमोहियमई, पडिणीया जिणवरमयम्मि ॥१४६॥ साभणइ एस पढमो, बम्भरहो भमउ नयरमज्झम्मि। अट्ठाहियमहिमाए, परिहिण्डउ जिणरहो पच्छा ॥१४७॥ सुणिऊण वयणमेयं, वज्जेण व ताडिया सिरे वप्पा । अह सा कुणइ पइन्नं, दुक्खमहासोगसंतत्ता ॥१४८॥ जइ पढमजिणरहो वि हु, भमिही नये सुसङ्घपरिकिण्णो । ता होही आहारो, नियमा पुण अणसणं मज्झ ॥१४९॥ कमलदलसरिसनयणं,रोवन्ती पेच्छिऊण हरिसेणो।पुच्छइ ससंभमहियओ,अम्मो !किं रुयसि दुक्खत्ता?॥१५०॥ जिणवररहाइभमणं, परिकहियं तस्स एव जणणीए । चिन्तेऊण पवत्तो, सोगमहासंकडे पडिओ ॥१५१॥
माया पिया य दोण्णि वि, लोगम्मि महागुरू इमे भणिया।
न य ताण जणविरुद्धं, करेमि पीडा सुथेवं पि ॥१५२॥ न य दद्वृण समत्थो, जणणी बहुदुक्ख-सोगसंतत्ता । मोत्तूण निययभवणं, रण्णं पविसामि जणरहियं ॥१५३॥ अह निग्गओ पुराओ, रयणीए जणपसुत्तसमयम्मि । पविसरड़ महारण्णं, घणतरुवर-सावयाइण्णं ॥१५४॥ तत्थ परिहिण्डमाणो, दिट्ठो च्चिय तावसेहि हरिसेणो । दिन्नासणोवविट्ठो, फल-मूलाई कयाहारो ॥१५५॥
तस्यासीन्महादेवी वप्रा नाम्ना रुपगुणकलिता । तस्यां सुतः कुमारो हरिषेणो लक्षणोपेतः ॥१४४॥ अथान्यदा कदाचिद्वप्रया जिनरथो रत्नचित्रः । कारितश्च नगरे चैत्यगृहे धर्मशीलया ॥१४५॥ अन्याऽपि तस्य महिला लक्ष्मी नाम्ना रुपसंपन्ना । मिथ्यात्वमोहितमतिः प्रत्यनिका जिनवरमते ॥१४६।। सा भणत्येष प्रथमो बह्मरथो भ्रमतु नगरमध्ये । अष्टाह्निकामहिम्ना परिहिण्डतु जिनरथः पश्चात् ॥१४७॥ श्रुत्वा वचनमेतद्वजेणेव ताडिता शिरे वप्रा । अथ सा करोति प्रतिज्ञां दुःखमहाशोकसंतप्ता ॥१४८।। यदि प्रथमजिनरथोऽपि खलु भ्रमिष्यति नगरे सुरसङ्घपरिकीर्णः । तदा भविष्यत्याहारो नियमा पुनरनशनं मम ॥१४९॥ कमलदलसदृशनयनां रुदन्तीं दृष्ट्वा हरिषेणः । पृच्छति ससंभ्रममहृदयो मात ! कथं रोदिसि दुःखार्ता ? ॥१५०॥ जिनवररथादिभ्रमणं परिकथितं तस्यैव जनन्या । चिन्तयितुं प्रवृत्तः शोकमहासंकटे पतितः ॥१५१॥ माता पिता च द्वावपि लोके महागुरू इमौ भणितौ। न च तयो जनविरुद्धं करेमि पीडां सुस्तोकामपि ॥१५२॥ न च दृष्टुं समर्थो जननीं बहुदुःखशोकसंतप्ताम् । त्यक्त्वा निजभवनमरण्यं प्रविशामि जनरहितम् ॥१५३॥ अथ निर्गतः पुराद्रजन्यां जनप्रसुप्तसमये । प्रविशति महारण्यं धनतरुवरश्वापकाकीर्णम् ॥१५४|| तत्र परिहिण्डमानो दृष्ट एव तापसैर्हरिषेणः । दत्तासनोपविष्ठः फलमूलादेः कृताहारः ॥१५५॥
१. नंदीसरमहिमाए-मु० । २. जणणि बहुदुक्खसोगसंतत्तं-प्रत्य० ।
Jain Education Interational