Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 138

दहमुखपुरिपवेसो - ८/५२-७७
एवं सयंपहपुरे, रयणासवनन्दणा कुमारवरा । भुञ्जन्ति विसयसोक्खं, देवा जह देवलोम्मि ॥६५॥ तू भाणुको, हढेण धणयस्स सन्तियं देसं । आणेड़ गय-तुरङ्गे, महिलारयणाइयं सव्वं ॥ ६६ ॥ नाऊण य वेसमणो, निययं चिय देसपरिहवं रुट्ठो । पेसेइ सुमालिस्स य, वयणालंकारदूयं सो ॥६७॥ गन्तूण पणमिण य, सुमालिणं दहमुहं च दूओ सो । अह साहिउं पयत्तो, जं भणियं सामिसालेण ॥ ६८ ॥ अह जंप वेसमणो, समत्थतेलोक्कपायडपयावो । जह उत्तमोकुलीणो, सुमालि ! नयपण्डिओ सि तुमं ॥ ६९ ॥ एवंविहस्स होडं, न य जुत्तं तुज्झ ववसिउं एयं । नासयसि मज्झ देसं, जेणं चिय कुम्भकण्णेणं ॥ ७० ॥ अहवा किं पम्हु ?, जं सि तया सव्वनिसियरसमक्खं । इन्देण समरमज्झे, वहियं मालिं न संभरसि ? ॥७१॥ सो हु तुम दहुरो इव, इन्दस्स रणे भयं अयाणन्तो । दाढाकण्टयविसमे, कीलसि वयणे भुयङ्गस्स ॥७२॥ मालवण न सन्ती, जाया वि हु तुज्झ अणयकारिस्स । सेसनिययाण वि वहं, कप्पसि नत्थेत्थ संदेहो ॥७३॥ जइ न निवारेसि तुमं, एयं चिय बलयं अबुद्धीयं । दढनियलसंजमियतणू, चारगिहत्थं निवारे हं ॥७४॥ पायालंकापुरं, जं चइऊण ठिओ चिरं कालं । पुणरवि धरणीविवरं, सुमालि ! किं पविसिउं महसि ? ॥ ७५ ॥ रुट्ठे मए निसायर!, इन्दे वा कोहसंगए तुज्झ । न य अत्थि समत्थे वि हु, ताणं सरणं च तेलोक्के ॥७६॥ सोऊण वयणमेयं, आरुट्ठो दहमुहो भणइ 'दूयं । को वेसमणो नाम ?, को वा वि हु भण्णइ इन्दो ? ॥७७॥
१
एवं स्वयंप्रभपुरे रत्नश्रवसो नन्दना: कुमारवराः । भुञ्जन्ति विषय सुखं देवा यथा देवलोके ॥६५॥ गत्वा भानुकर्णो बलाद्धनदस्य सत्कं देशम् । आनयति गजतुरङ्गान् महिलारत्नादिकं सर्वम् ॥६६॥ ज्ञात्वा च वैश्रमणो निजकमेव देशपरिभवं रुष्टः । प्रेषति सुमालेश्च वचनालङ्कारदूतं सः ॥६७॥ गत्वा प्रणम्य च सुमालि दशमुखं च दूतः सः । अथ कथयितुं प्रवृत्तो यद्भणितं स्वामिना ॥६८॥ अथ जल्पति वैश्रमणः समस्तत्रैलोक्यप्रगटप्रतापः । यथोत्तमकुलिनः सुमालि ! नयपण्डितोऽसि त्वम् ॥६९॥ एवंविधस्य भूत्वा न च युक्तं तव व्यवसितुमेतत् । नाशयसि मम देशं येनैव कुम्भकर्णेन ॥७०॥ अथवा किं प्रमृष्टं ? यदसि तदा सर्व निशाचरसमक्षम् । इन्द्रेण समरमध्ये वधितं मालिं न स्मरषि ? ॥७१॥ स खलु त्वं दर्दुर इवेन्द्रस्य रणे भयमजानन् । दंष्ट्राकण्टकविषमे क्रीडति वदने भुजङ्गस्य ॥७२॥ मालिवधेन न शान्ति जाताऽपि खलु तवानयकारिणः । शेषनिजकानामपि वधं कल्पसे नास्त्यत्र संदेहः ॥७३॥ यदि न निवारयषि त्वमेतदेव बालमबुद्धिकम् । दृढनिगडसंयमिततनुश्चारगृहस्थं निवारयाम्यहम् ॥७४॥ पातालालङ्कारपुरं यत् त्यक्त्वा स्थितश्चि कालम् । पुनरपि धरणीविवरं सुमाले ! किं प्रविष्टुमिच्छसि ॥७५॥ रुष्टे मयि निशाचर! इन्द्रे वा क्रोधसंगते तव । न चास्ति समक्षोऽपि खलु त्राणं शरणं च त्रैलोक्ये ॥७६॥ श्रुत्वा वचनमेतदारुष्ठो दशमुखो भणति दूतम् । को वैश्रमणो नाम ? को वापि भण्यत इन्द्रः ? ||७७||
I
१. काङ्क्षसि । २. एवं प्रत्य० ।
१०३