________________
કીર્તિકરભાઇ ચુનીલાલ શાહ
(ઈ.સ. ૧૮૯૮-ઇ.સ. ૧૯૭૭) જન્મ, માતાપિતા કીનિકરભાઈને જન્મ ઇ.સ. ૧૮૯૮માં સુરતમાં થયા હતા. તેમના પિતાનું નામ ચુનીલાલ અને માતાનું નામ મણિબહન હતું. નાની ઉમરમાં તેમણે માતાનું સુખ ગુમાવ્યું હતું. પિતાશ્રી ધંધાર્થે અમદાવાદ આવ્યા ત્યારે કીતિકરભાઈ પણ તેમની સાથે આવ્યા હતા.
તાલીમ : ચીમનલાલ નગીનદાસ છાત્રાલયમાં તેમણે તાલીમ લીધી હતી. અહીં તેઓએ રવાવલંબન. આત્મ નિર્ભરતા, સ યમ, ત્યાગવૃત્તિ વગેરે સદુગુણો કેળવ્યા હતા અને સૌને પ્રેમ સંપાદન કર્યો હતો. માધ્યમિક શિક્ષણ પુરું કરી તેઓ કોલેજમાં ઉચ્ચ શિક્ષણ લેવા ગયા હતા પણ પ્રતિકુળ સંજે ગાને લીધે તેમને લોજ છોડવી પડી હતી.
કર્તવ્ય નિષ્ઠા : કોલેજ છોડયા પછી તેમણે કેલી મીલમાં નેકરી સ્વીકારી હતી અને નિષ્ઠાપૂર્વક કામ કર્યું. તેમની કતવ્ય નિષ્ઠાથી ભીલ માલિક તેમના ઉપર ખુશ હતા અને તેમને પરદેશ મોકલ્યા હતા. વર્ષો સુધી તેમણે કેલીક મીલમાં કામ કર્યું હતું.
સાદાઈ નિવૃત્ત થયા ત્યારે લક્ષ્મીદેવીની તેમના પર મહેર હતી પણ તેઓ સાદાઈને જ વરેલા હતા. ખાદીને ઝભ્ભો, ખાદીનું ધોતીયું અને ટોપી તેમને કાયમને પિોશાક હતો તેમને ત્યાં પુત્ર, પૌત્ર કે પૌત્રીને લગ્ન પ્રસંગ હોય ત્યારે પણ તેમણે પોશાક બદલે નથી. તેમને ત્યાં ત્રણ ત્રણ ગાડીઓ હતી છતાં તેનો ઉપયોગ તેઓ ભાગ્યેજ કરતા અને ઘણી વખત નવરંગપુરાથી જિન મરચન્ટ સાયટી સુધી ચાલીને જતા. આમ લક્ષ્મીને ઉપયોગ તેમણે પિતાના મોજ શેખ પાટે કર્યો નથી.
જ્ઞાનપિપાસા :
સાદુ અને સંયમી જીવન જીવનાર કીર્તિકરભાઈએ પિતાની લક્ષ્મીને ઉપયોગ જનકલ્યાણાર્થે છૂટે હાથે કર્યું છે. તેઓ માનતા કે સારા પુસ્તકો જગતના શ્રેષ્ઠ મૂક ગુરુઓ છે સુગુરુને પણ તેની મર્યાદાઓ છે. તેને અને આરામ જોઈએ છે તે પોતાના જીવનકાળ દરમિયાન મેળવેલું જ્ઞાન જ આપી શકે છે. તે અમર નથી એટલે પિતે જીવે ત્યાં સુધી જ શાનલહાણી કરી શકે છે. માંદગીમાં તે જ્ઞાન આપી શકતા નથી. વૃદ્ધાવસ્થામાં તેમની શાન આપવાની શક્તિ ઓછી થાય છે. કેટલીક વખત તે શિષ્ય ઉપર ગુસ્સે પણ થાય છે પણ સારા પુસ્તકને આવી કોઈ મર્યાદાઓ નથી. તેઓ રોવીસે કલા જ્ઞાન આપી શકે છે. માનવજાતે હજારો વર્ષોમાં મેળવેલું જ્ઞાન તેમાં સચવાયેલું હેય છે. સુરક્ષિત પુસ્તકે સેંકડો વર્ષો સુધી જ્ઞાન આપી શકે છે વાચકો ઉપર
