________________
-જૈનધર્મના મુખ્ય મુખ્ય આચાર વિચાર સમજી લીધા. ત્યાર બાદ તે ત્રણે સ્ત્રીએ શ્રેણિકના નગરમાં આવી અને જુદાં જુદાં જૈનતીર્થો તથા મંદિરના દર્શનાર્થે પિતે નીકળી છે એવું તેમણે જાહેર કર્યું. પછી અભયકુમાર જે મંદિરમાં દર્શન કરવા જતા હતા ત્યાં જઈ તેમણે વિવિધ રાગરાગિણીથી પ્રભુની સ્તુતિ કરવા માંડી. અભયકુમાર તેમની ભકિત ભાવ ભરી ઉપાસના સાંભળી પ્રસન્ન થશે. અને તેમને તેમની માહિતી પૂછવા લાગે. પેલી વારાંગનાએ જણાવ્યું કે “હું - ઉજ્જયિનેના એક ધનાઢય વેપારીની વિધવા છું અને આ બે મારી પુત્ર વધુ છે. તેઓ પણ વિધવા થઈ છે. સાધ્વીપણું સ્વીકારતા પહેલાં અમે આ પ્રમાણે યાત્રાએ નીકળ્યા છીએ.”
અભયકુમારે પ્રસન્ન થઈ તેમને પિતાને ત્યાં જમવા બેંલાવ્યા. બીજે દિવસે તે ગણિકાએ પણ અભયકુમારને ભજનનું મરણ આપ્યું. અભયકુમાર આવે એટલે ગણિકાએ તેને જળપાનમાં કાંઈક પીવરાવી બેહોશ બનાવી દીધું. અને તૈયાર રાખેલા રથમાં તેને નાખી ઝટ ઉજજયિની પહેંચાડી દીધું. ચંડવીતે તેને કાષ્ઠને પાંજરામાં પૂર્યો. .
અભયકુમારને મુશ્કેલીના પ્રસંગે ચંડપ્રદ્યોતને પણ ખપ પડતો. તેથી તેણે તેને છેડી પિતાની પાસે રાખે. ચંડપ્રદ્યોત પાસે વખાણવા
ગ્ય ચાર વસ્તુઓ હતી-દેવતાઈ અગ્નિ ભીરૂ રથ, શિવાદેવી રાણી, - અનલગિરિ હાથી અને લેહજંઘ દૂત.
એક વખત લેહજંઘ દૂતને ભૃગુકચછના માણસે એ ઝેરવાળા લાડવા આપ્યા. લોહલંઘ જમવા બેઠે પણ અપશુકન દેખી તેણે મોદક બાધા નહિ. આ લાડવા ચંડતે અભયકુમારને બતાવ્યા. એયિકુમારે કહ્યું. “આ લાડવી દષ્ટિ વિષ સર્પ યુકત છે.” - ચંડપ્રદ્યોતિ તેની ખાત્રી કરાવી છે તેમજ નીકળ્યું. ચંડઅદ્યતે
અભયકુમારને અહીંથી છૂટા થવાની માગણી સિવાય વરદાન માગવાનું કહ્યું. અભયકુમારે જરૂર પડે માગીશ એમ કહી તેને થાપણ રૂપે રાખ્યું.
