________________
૭૬
“આને કાઇ ખેચીને કાઢી શકે નહિ એવા નિય ઈરાદાથી તે દુષ્ટ ગેાવાળ અને ખીલાઓના બહાર દેખાતા ભાગને કાપી ચાલ્યેા ગયે. આ પ્રમાણે ધાર ઉપસ થયા છતાં ધ્યાનમગ્ન પ્રભુ સમભાવથી જરાપણ ડગ્યા નહિ. સિદ્ધા અને ખરકવૈઘે દૂર કરેલ
પ્રભુના ખીલાનો ઉપસ
ત્યાંથી વિહાર કરી પ્રભુ મધ્યમ અપાપા નગરીમાં આવ્યા અને ત્યાં પારણાને માટે સિદ્ધા નામના વૈશ્યને ઘેર આવ્યા. સિદ્ધાર્થ ભક્તિથી પ્રભુને પારણુ કરાવ્યું. પ્રભુ સિદ્ધાને ઘેર પધાર્યા. તે વખતે ત્યાં સિદ્ધાર્થને મિત્ર ખરક નામના વૈદ્ય બેઠો હતા. તે પ્રભુને જોઈ ખેલ્યેા. અહા ! આ ભગવતનું શરીર સ લક્ષણે સંપૂણ છે, પણ કાંઈક પ્લાન જણાતુ હાવાથી શલ્યવાળુ હાય એમ લાગે છે.” સિદ્ધાર્થે કહ્યુ કે “જો એમ હાય તે ખરાખર તપાસ કરીને કહે કે ભગવંતના શરીરમાં કયે ઠેકાણે - શક્ય છે ?” પછી તે નિપૂર્ણ વૈદ્યે પ્રભુના બધા શરીરની તપાસ કરી, તે બન્ને કાનમાં ખીલા નાખેલા જેયા એટલે તે સિદ્ધાર્થ ને પણ બતાવ્યા. સિદ્ધાર્થે કહ્યું કે- હું મિત્ર ! મહાતપસ્વી પ્રભુનું શલ્ય તુરંત દૂર કરવુ જોઈએ. આ શુભ કાર્ય કરવાથી આપણે બન્નેને પુણ્ય થશે; માટે ખીજા કાય પડતાં મૂકી સત્વર તું પ્રભુની ચિકિત્સા કર” આ પ્રમાણે તેઓ બન્ને વાતચીત કરે છે તેનામાં તા પાતાના શરીરમાં પણ નિરપેક્ષ પ્રભુ ત્યાંથી ચાલ્યા ગયા, અને બહાર ઉદ્યાનમાં આવી શુભ ધ્યાનમાં પરાયણ થયા. ત્યાર પછી સિદ્ધાર્થ શેઠ અને ખરક વૈદ્ય ઔષધ વગેરે લઇ સત્વર ઉદ્યાનમાં ગયા. વૈદ્યે સાણસી વડે પ્રભુનાં બન્ને કાનમાંથી ખીલા ખેંચી કાઢયા. પ્રભુનાં કાનમાં ઊંડા પેસી ગયેલા અને રૂધિરથી ખરડાયેલા તે ખીલા ખેંચ્યા ત્યારે પ્રભુ મહાવીરે મોટી ચીસ પાડી, તેથી સમગ્ર ઉદ્યાન મહાભયંકર થઈ ગયું. ઔષધથી પ્રભુના બન્ને કાનને તત્કાળ રૂઝાવી, સિદ્ધાર્થ શેઠ અને ખરકવૈદ્ય પોતાને ઘેર ગયા. પછી લેાકાએ તે સ્થળે દેવાલય બંધાવ્યુ.
