________________
નીકખ્યા. એટલે તે લજ્જા પામી ગર્ચા. “ પછી જે ભાવી હાય છે તે થાય છે જ. ” એવા નિયતિવાદને તેણે ગ્રહણ કર્યાં.
ચામાસું પુરું થયા પછી પ્રભુએ નાલન્દાથી વિહાર કર્યાં અને રાજગૃહના કાલ્લાગ સન્નિવેશમાં જઈ બકુલ બ્રાહ્મણને ત્યાં માસક્ષમણુનું પારણું કર્યુ..
નાલન્દાથી ભગવાને વિહાર કર્યો ત્યારે ગેાશાળો ભિક્ષા માટે બહાર ગયા હતા. ભિક્ષાચર્યાંથી પાછા ફરી તે શાળામાં આવ્યો તે પ્રભુને ન દીઠાં. એણે વિચાર્યું કે ભગવાન વસ્તીમાં ગયા હશે. તે પાછે. નગરમાં ગયો અને રાજગૃહના એકેએક મહેાલ્લા તથા. ગલીમાં શેાધ કરી, પણ પ્રભુના પત્તો ન લાગ્યો.
-
હવે એણે ધાર્યું કે પ્રભુ કાંઇક ખહાર ગયા હશે તેથી તે પેાતાને સ્થાને પાછે આવ્યો. ભિક્ષામાં જે કાંઈ પ્રાપ્ત થયું હતું તે અને આજીવિકાની તમામ વસ્તુએ બ્રાહ્મણેાને દાનમાં અણુ કરી, પોતે માથુ મુંડાવી એક મુનિની જેમ મહાવીરની શેાધમાં નીકળી પડયો. અંતે કાલ્લાગ સન્નિવેશમાં તે ભગવાનને મન્ચે. પ્રભુને વદન કરી, ગળગળા થઇ હાથ જોડી કહ્યું કે- “ હે ભગવાન ! આપ મારા ધર્માચાર્ય અને હું આપનેા શિષ્ય. ” ગોશાળાની પ્રાથનાના સ્વીકાર કરતાં ભગવાને કહ્યું. બહુ સારૂં. ’” પછી તા. ગેાશાળકે પ્રભુની સાથે વિહાર કર્યાં.
,,
'
વીરનું ત્રીજું
ચાતુર્માસ
ધૂળમાં મળેલી ગાશાળાની ખીર ખાવાની આશા કાલ્લાગથી પ્રભુ સુવ ખલ તરફ જઈ રહ્યા હતા. માર્ગોમાં એક સ્થળે ગાવાળાની એક ટોળી હાંડીમાં ખીર બનાવતી હતી તે ગેાશાળાની નજરે પડી. ગોશાળક માન્ચેા, “ જુએ પ્રભુ અહીં ગેાવાળીયા ખીર બનાવી રહેલ છે. આપ જરા સ્થિરતા કરે તે તેનેા લાભ મને મળે.” ભગવાને કહ્યું, આ ખીર થશે જ નહિ. વચ્ચમાં જ હાંડી ફાટી ખીર ઢાળાઈ જશે.” ગીશાળાએ ગાવાળિયા
(6
