________________
૪૯
ગેાશાલક મેડલ્યો, વાહ ! નિગ્રંથ આટલા આટલા પાત્રા અને આટલા આખર યુક્ત વજ્રાદિકની સામગ્રી હોવા છતાં આપ કેવી રીતે નિગ્રંથ ? સાચા નિગ્રંથ તે અમારા ધર્મોચાય છે, જે તપ જ્ઞાન અને ત્યાગની સાક્ષાત્ પ્રતિ મૂર્તિ છે. ”
પાર્સ્થાપત્યે કહ્યું, ખેલવામાં અને વર્તનમાં જેવા નું ઉષ્ણત અને અવિવેકી દેખાય છે. તેવા જ તારા ધર્માચાય હાવા જોઈએ ’
આવા આક્ષેપ કારક વચના સાંભળી ગેાશાળાને ક્રોધ ચડયો, અને શાપ દીધા કે “ જો મારા ધર્માચાર્યનું તપ તેજ હાય તા
તેના પ્રભાવથી તમારા આશ્રમ મળી જાએ. ’’
પાોંપત્યે કહ્યું, “ અમે શાપથી ડરતા નથી, તારા વચની અમારૂ આશ્રયસ્થાન ખળવાનું નથી.’’
પ્રભુનું નામ લઇ પોતે શાપ આપવા છતાં જ્યારે સાધુઓનુ આશ્રયસ્થાન મળ્યું નહિ, ત્યારે વીલખા થઇ ગોશાળા પ્રભુ પાસે આવીને સર્વ વૃત્તાન્ત નિવેદન કરી મેલ્યો. “ હું સ્વામી ! મેં આપના નામથી શા। આપવાં છતાં તે સાધુંએના ઉપાશ્રય ન મળ્યે તેનુ શું કારણ ? ”
,,
'
પ્રભુએ કહ્યું. “ તેઓ પાર્શ્વનાથ પ્રભુના શિષ્યો છે. તે સાધુએ કે તેમનુ નિવાસ સ્થાન શાપથી ન મળે.”
""
ચારાકમાં પ્રભુને થયેલ ઉપસ સામા અને જયન્તિકાએ નિવાર્યાં. પ્રભુ ત્યાંથી વિહાર કરીને ચારાક ગામે આવ્યા ત્યાં ચોરને શેાધનારા આરક્ષક પુરૂષોએ ગોશાળા સહિત પ્રભુને કાયાત્સગે રહેલા જોયા. તેમણે પૂછ્યુ તમે કાણુ છે ? પરન્તુ મૌનના અભિગ્રહવાળા પ્રભુ કંઈ પણ ખેલ્યા નહિ. ઉત્તર ન મળવાથી આરક્ષક પુરૂષાએ ધાર્યું કે જરૂર આ કેાઈ જાસુસ છે, તેથી મૌન ધરી રહેલ છે. આમ ધારીને તે કર પુરૂષોએ ગોશાળા સહિત પ્રભુને પકડયા અને બન્નેને ખાંધીને કૂવામાં નાખ્યા અને વારંવાર ઘડાની જેમ ઊંચા નીચા
૪