________________
પણ આ શરીર રૂપી જેલમાં રહેવા દરમ્યાન તેણે જે નવું આયુષ્યકર્મ બાંધ્યું. તે તેને બીજાભવના નવા શરીર રૂપી જેલમાં પૂરે. ત્યાં પરાધીનતાભર્યું જીવન જીવડાવે.
જ્યાં સુધી આયુષ્યકર્મ રૂપી મુદત પૂરી ન થાય ત્યાં સુધી તેને તે શરીર રૂપી જેલના બંધનમાં જકડી રાખે.
નરકના જીવોનું આયુષ્ય ઓછામાં ઓછું ૧૦,૦૦૦વર્ષનું હોય છે. ત્યાં ભયંકર દુઃખો તેમણે સહન કરવા પડે છે. ચીસાચીસ કરે છે. મરવાની તેમને વારંવાર ઈચ્છા થાય છે. નાસી છૂટવાનું મન થાય છે. પણ આ આયુષ્યકર્મ રૂપી બેડીમાં તેઓ એવા ઝડપાયા છે કે નરકના શરીર રૂપી જેલમાંથી બહાર નીકળી જ ન શકે.
ઓછામાં ઓછા દસ હજાર વર્ષ પસાર થાય પછી જ તેઓ નરકમાંથી નીકળી શકે. વધુમાં વધુ ૩૩ સાગરોપમનું આયુષ્યકમતેમણે બાંધેલું હોઈ શકે છે. જેમણે તેવું બાંધેલ હોય તેઓ તેટલો સમય પૂર્ણ ન થાય ત્યાં સુધી નરકમાંથી બહાર નીકળી ન શકે. મરવા માંગે તો ય મરી ન શકે. આપઘાત કરવાના કોઈપણ નુસખા તેમને કામ ન
લાગે.
પરમાત્મા મહાવીરદેવ પ્રાપ્ત થયા પૂર્વે જ મહારાજા શ્રેણિકે પોતાની ધર્મહીન અવસ્થામાં એક તીરથી બચ્ચા સહિત હરણીને વીંધીને એવું ભયંકર કર્મ બાંધેલ કે જેના કારણે તેમને નરકમાં જવું પડ્યું છે. ૮૪૦૦૦ વર્ષનું નરકાયુષ્યકર્મ તેમણે બાંધેલ છે. ત્યાં ભયંકર પીડા ભોગવી રહ્યા છે. પરમાત્મા મળ્યા પછી જીવનપરિવર્તન થયું. પરમાત્મ ભક્તિના પ્રભાવે તીર્થકર નામકર્મને તેમણે નિકાચિત બાંધ્યું.
નરકમાંથી નીકળીને આવતી ચોવીસીમાં તેઓ પદ્મનાભસ્વામી નામના પ્રથમ તીર્થંકર પણ થવાના છે. વિશ્વના સર્વ જીવોને તારી દેવાની ભાવના તેમના રોમરોમમાં વહી રહી છે. છતાં ય હાલ તેઓ કાંઈ જ કરી શકે તેમ નથી. ગમે તેટલી ઈચ્છા હોય તો છે નરકના ૮૪૦૦૦ વર્ષ તેમણે ત્યાં જ પૂરા કરવા પડશે. આ તો જેલની બેડી છે. ન છૂટે ત્યાં સુધી છટકી જ ના શકાય.
આપણે આ આયુષ્યકર્મ બંધાય જ નહિ. કાયમ માટે તેનાથી છૂટકારો થઈ જાય તેવો પ્રયત્ન કરવાનો છે. કારણ કે તે આત્માના “અક્ષયસ્થિતિ' નામના ગુણને ઢાંકી દે છે.
ક્ષય એટલે નાશ પામનારી. અક્ષય એટલે કદીપણ નાશ નહિ પામનારી. આત્મા જો મોક્ષમાં પહોંચે તો તે કાયમ માટે પોતાના સ્વરૂપમાં લીન રહે. ક્યારેય તેની ત્યાંની સ્થિતિ ક્ષય પામે નહિ. પણ તે સિવાય નારક, મનુષ્ય, દેવ કે તિર્યંચ તરીકે તેના તે જ ભવમાં તે કાયમ માટે પોતાની સ્થિતિ ટકાવી શકતો નથી. તેના ભાવો બદલાય છે.
+
=
+
=
+
=
+
=
+
+
=
+
=
+=
+
=
+
=
+
ન
૮૨ ભાગ-૨
