________________
પ્રયત્ન કરે છે, તેમને તેમાં સફળતા તો મળતી નથી પણ સામેવાળી વ્યક્તિઓ તેમનું અનુશાસન ન સ્વીકારવાના કારણે ક્યારેક આઘાત લાગે છે. દુઃખી અને નિરાશ બનાય છે. ક્યારેક તો કોઈ આપઘાત સુધી પહોંચી જાય છે. નહિ તો રિબાતા રિબાતા પોતાનું જીવન પૂરું કરે છે.
જ્યારે માણસ પાસે સાંસારિક બધી સામગ્રીઓ હોય, દુન્યવી સુખોના ઢગલાં હોય, સમાજમાં સારો મોભો હોય, બહાર નામ સારું હોય ત્યારે જે તેનો પરિવાર આજ્ઞાંકિત ન હોય (જો તેનું આઠેય નામકર્મ પ્રબળ ન હોય કે અનાદેય નામકર્મ ઉદયમાં હોય તો આવું બને. મોટાભાગે સંસારમાં ઘર – ઘરમાં આવી જ સ્થિતિ હોય છે.) ત્યારે તે વડિલ અશાંત બની જાય છે. બેચેની, અકળામણ અને અજંપો તેમને ઘેરી વળે છે. સતત અતડાપણું લાગે છે. ઘરમાં બધાની વચ્ચે હોવા છતાં ય તેને અતડાપણાની - અટુલાપણાની – એકલાપણાની લાગણી થાય છે. તેમાં ય યુવાન દીકરા - દીકરીઓ જ્યારે આજ્ઞામાં નથી રહેતા, સામે બોલે છે, તેમની વાતોને તોડી દે છે, અધવચ્ચે કાપી દે છે કે સામે ઘૂરકીયા કરે છે ત્યારે તે વડિલો આકરી ચિંતામાં શેકાવા લાગે છે. મનમાં ને મનમાં પીડાય છે.
આવી વ્યક્તિઓ ફરિયાદ કરતી હોય છે કે બજારમાં મારી મોટી શાખ છે. મારી વાત બધા સાંભળે છે, માને છે, સ્વીકારે છે અને મને માન આપે છે. જ્યારે મારા ઘરમાં - પરિવારમાં તો મારું કોઈ માનતું જ નથી. કોઈ મારી વાત સાંભળતું જ નથી. મારી વાતની ઉપેક્ષા કરે છે. જાણે ઘરમાં હું છું જ નહિ તેવું વર્તન કરે છે. મારું ઔચિત્ય પણ સાચવતા નથી મને આનું ઘણું દુ:ખ છે.
હકીકત એવી છે કે જે આદેય નામકર્મ ઉદયમાં હોય તો આપણી ખોટી, અહિતકારી, નુકશાનકારક વાત પણ સામેની વ્યક્તિ પ્રેમથી સ્વીકારે, આદરથી માને. પરંતુ જો આપણું અનાદેય નામકર્મ ઉદયમાં હોય તો આપણે સામેનાનું કલ્યાણ થાય તેવી સારી વાત કરીએ તો પણ તે વ્યક્તિ તે વાતને આદરથી સ્વીકારે નહિ. આ વાસ્તવિકતાને કદી ભૂલવી નહિ.
તેથી જો આપણો અનાદેય નામકર્મનો ઉદય હોય તો ‘બધા લોકો આપણી વાત માને જ' તેવો આપણે આગ્રહ રાખવો જોઈએ નહિ. મારી પત્ની, મારી માતા, મારા પિતા, મારા દીકરા વગેરેએ હું કહું તેમ કરવું જ જોઈએ તેવી ઈચ્છા કદી ન રાખવી. આવી ઈચ્છા રાખનારાના નશીબમાં પ્રાયઃ દુઃખ સિવાય બીજું કાંઈ જ આવતું નથી.
યાદ રહે કે ઈચ્છા જ સર્વ દુઃખોનું મૂળ છે. જો આપણા મનમાંથી ઉપરની ઈચ્છા, આગ્રહ દૂર થઈ જાય તો ખૂબ જ શાંતિ અને સમાધિ પ્રાપ્ત થયા વિના ન રહે. કોઈ કર્મનું કમ્પ્યુટર ભાગ-૩
૧૦૭૮૪
