________________
( ૩૯ )
છે દેહો ભણે ભણાવે જ્ઞાન જે, થાયે નિર્મલ બુદ્ધિ દેવ ગુરૂ ભક્તિ કરે, અનુક્રમે પામે સિદ્ધિ છે ૧ |
ઈતિ સુબુદ્ધિદબુદ્ધિકથા સમાસા. હવે સેળમી અને સત્તરમી પૃચ્છાના ઉત્તર
બે ગાથાએ કરી કહે છે. जो पुण गुरुजणसेवी, धम्माधम्माइ जाणिऊं महइ । सुयदेव य गुरुभत्तो, मरिऊ सो पंडिओ होइ ॥ ३२ ॥ मारेइ खाइ पीयइ, किंवा पढिएण किंच धम्मेण । एअंचिय चिंतंतो, मरिऊ सो काहलो होइ ॥ ३३ ॥
ભાવાર્થ-જે પુરૂષ ગુરૂજન એટલે વડીલની સેવા-ભક્તિ કરવામાં તત્પર હોય, ધર્માધર્મ એટલે પુણ્ય-પાપને વિચાર જાણવાની વાંછા કરે, તથા જે કૃત–સિદ્ધાંતને અને દેવગુરૂને ભક્ત હોય તે કુશળ પુરૂષ મરીને પંડિત થાય છે ૩૨ છે તથા જે પુરૂષ અનેક જીવોને મારે, હિંસા કરે, મદ્યમાંસાદિક ખાય, પીયે, મે જમજાહ કરે અને ભણવા પઢવાથી શું થાય ? તથા ધર્મ કરવાથી પણ શું થવાનું છે ? એ પ્રકારની ચિંતવના કરે તે જીવ મરીને કાહલે-મૂક મૂર્ણ થાય છે ૩૩ છે જેમ પાછલે ભવે આંબાને જીવ મરીને કુશળ થયો અને આંબાનો મિત્ર લીંબે હતો તે મરીને કુશલને ઘેર કુમાર એવે નામે સેવક થયે. તેની કથા કહે છે.
ધારાવાસ નગરે સમણ શેઠ ધનવંત વસે છે, તેને કુશલ એવે નામે પુત્ર થયો. તે ભણગણીને બહેતર કળાને જાણું થે. પદાનુસારિણી પ્રજ્ઞાવાળે થયે. હવે તે શેઠને ઘેર એક કર્મકર છે, તે કુરૂપ, દુર્ભાગી, મૂક, મુખગી છે, તથાપિ કુશળ તે કર્મકરની ઉપર સ્નેહ આણે છે. કુશલ પિોતે જિનધર્મને જાણુ છે અને ધર્મકરણું કરે છે.
