________________
( ૭૩ ) ॥ દોહા !
માય બાપ મોટાતણી, શિખ ન માને જેહ; ક`વશે પડીયા થકાં, પછી પસ્તાયે તે. ૧
પછી તે ગાસલ પેાતાની નિંદા કરતા મરણ પામીને તે જ નગરે પદ્મ શેઠને ઘેર ગેારા એવા નામે પુત્ર થયા. તે જન્મથી જ રાગીયા અને ગલત કાઢીએ હતા. તેના નખ અને નાક એસી ગયાં, ભ્રકુટીના કેશ સડી ગયા, દાંત પડી ગયા, નિરંતર માખીએ ખણખણાટ કરતી શરીર ઉપર વીંટીને રહેવા લાગી. દુગ ધ તા એટલી બધી નીકળે કે કાઇથી સહેવાય પણ નહીં. બાપે ઘણાં ઘણાં ઔષધ કર્યો પણ તે સર્વ વ્યર્થ ગયાં. કુષ્ટ વ્યાધિ ટળ્યા જ નહીં.
ܐ
C
એકદા ક્રમસાર નામના જ્ઞાની મુનિ તે નગરના વનમાં પધાર્યા. તેમને વાંઢવા માટે નગરના લેાકેાને જતા દેખી પદ્મ શેઠ પણ તેમને વાંઢવા માટે ગયા. ત્યાં સાધુ મુનિરાજે ધર્માંદેશનામાં કહ્યું કે— જીવ પોતે કરેલાં શુભાશુભ કર્મને વશે સુખી તથા દુ:ખી થાય છે. જેમ આ નગરમાં પદ્મ શેઠના પુત્ર દુ:ખી થયા છે તેમ.’ તે સાંભળી પદ્મ શેઠે પૂછ્યું કે— હે ભગવન્ ! મારા પુત્રે પૂર્વે શું પાપ કર્યું છે ?' ગુરૂએ તેને પૂર્વોક્ત ગોવિંદના પુત્ર ગેાસલનું સર્વ વૃત્તાંત સંભળાવીને કહ્યું કે— તે ગેાસલ મરીને તારા થયેા છે. પુત્ર પદ્મ શેઠે ઘેર આવી પેાતાના પુત્રને કહ્યું કે તે પાછલા ભવે ઘણાં પાપ કર્યાં છે.’ એમ કહી તેને પૂર્વ ભવ જણાવ્યેા, તે સાંભળતાં જ તેને જાતિસ્મરણ જ્ઞાન ઉપજ્યું, પછી તે મુનિરાજ પાસે આવ્યા, તેમને વંદના કરી, પાપની નિંદા-ગાઁ કરી, અનશન લઇ મરણ પામી પહેલે દેવલાકે દેવ થયા.
,
ઇતિ ગેાસલ કથા.
