________________
: ૨૯ :
હિંસાદિના ત્યાગથી સંસારને અલ્પ કરે છે, ટુંકા કરે છે અને તેને આળગી જાય છે. એ ચાર ખાખતા પ્રશસ્ત છે અને ચાર ખાખતા અપ્રશસ્ત છે.
શ્રમણને પ્રશસ્ત અને અપ્રશસ્ત,
દ્રુપ પ્ર—હે ભગવન્ ! લઘુપણું (અપરિગ્રહ), અલ્પ ઈચ્છા, અમૂર્છા, અનાસક્તિ અને અપ્રતિમ ધપણું શ્રમણ નિગ્રન્થાને પ્રશસ્ત છે ?
ઉ—
હા ગૈાતમ ! એ બધું શ્રમણ નિગ્રન્થાને પ્રશસ્ત છે. ૬૬ પ્ર—હે ભગવન્ ! અક્રોધ, ક્ષમા, માનના અભાવ, માયારહિતપણું-નિષ્કપટતા અને નિભપણું શ્રમણ નિગ્રન્થાને પ્રશસ્ત છે.
—હા ગાતમ ! એ ખંધુ શ્રમણ નિગ્રંથાને પ્રશસ્ત છે. આનાથી ઉલટી રીતે અપ્રશસ્તપણું સમજવું.
કાંક્ષા–પ્રદ્વેષ.
૬૭ પ્ર—હે ભગવન્ ! કાંક્ષાપ્રદ્વેષ-રાગ-દ્વેષ ક્ષીણ થાય ત્યારે શ્રમણ નિગ્રન્થ સંસારના અન્ત કરે ? અન્તિમ શરીરવાળા અન્ત કરે ? તથા પૂર્વે બહુ માહવાળા હાય અને પછી સંવરસહિત થઇ કાળ કરી સિદ્ધ થાય, બુદ્ધ થાય, સૂકાય અને સર્વ દુ:ખાના અન્ત કરે ?
ઉ—હા ગૈાતમ ! રાગ-દ્વેષ ક્ષીણ થયા પછી ચાવત્ સવ દુ:ખેાના અન્ત કરે.
કાલાસવેસિય પુત્ત
૬૮ પ્ર૦—તે કાળે તે સમયે પાર્શ્વનાથના શિષ્ય ( શિષ્યપરંપરામાં થયેલા ) કાલાસવેસિય પુત્ત નામે અનગાર જ્યાં સ્થવિર
