________________
છે ૪૩ છે જેમ મહેદ્રપુરના રહેવાસી ગુણદેવ શેઠને પુત્ર વીરમ પૂર્વકૃત પાપના ઉદયથી જન્મપર્યત બહેરે ને જાત્યંધ ગ્રીટ્રિય જે થયે–એટલે કાન અને આંખ વિના શેષ ત્રણ ઇંદ્રિયવાળો જ જાણે હેય નહીં? એ થયે.
- હવે એ વિરમની કથા કહે છે – મહેંદ્રપુર નગરે ગુણદેવ નામે શેઠ વસે છે, તેને ગાયત્રી નામે સ્ત્રી છે. તેને ઘણે દિવસે એક પુત્ર થયો. તે પણ કર્મને યેગે જન્માંધ અને બહેરે થે, તેથી વધામણી આપવી તે દૂર રહી પરંતુ તે છોકરાનું નામ પણ પાડ્યું નહીં. તે આંધળો અને બહેરે એ નામે પ્રસિદ્ધ થયે. તેની બાલ્યાવસ્થા વતી અને વનવય પ્રાપ્ત થયું ત્યારે તેના માબાપે મોહના વશથી જેટલા જેટલા મંત્રતંત્ર પ્રમુખ જે કાંઈ હતા તે સર્વ કર્યા. કઈ પણ બાકી રાખ્યું નહીં, તેમજ નિમિત્તિયા, જ્ઞાની, જોશી, ચૂડામણિ આદિ સર્વ કેઈ સિદ્ધપુરૂને પૂછ્યું. મંડલ મંડાવ્યાં, દીપાવતાર, અંગુષ્ઠાવતાર, પાત્રાવતાર જોયાં, તથા ગ્રહપૂજા અને શાંતિકર્મ કરાવ્યાં, પાદરેદેવતાની માનતા કરી, અનેક પ્રકારની ઈચ્છાઓ કરી યક્ષ સેવ્યા, સુવઈ, વિદ્યાવંત, જાણું, ઝેડીયા વિગેરેને પૂછ્યું. પુત્રના મેહથી એવું કઈ દેવસ્થાન શેષ રહ્યું નહીં કે જે સ્થાન એના માવિત્રે પૂછયા અને પૂજ્યા વિના મૂકી દીધું હોય; પણ તે સર્વ પ્રયાસ જેમ ઉમરભૂમિએ વાવેલું બીજ નિષ્ફળ થાય તેમ નિષ્ફળ થયે. વળી વૈદ્યનાં ઔષધ પણ કર્યા, તથાપિ તે છેકરે કઈ રીતે સાજો થયો નહીં. આંખે કાંઈ દેખે નહીં અને કાને કોઈ સાંભળે નહીં, તેથી ભેજનપાન કરાવવું પડે તે પણ શાન કરીને કરાવે. માવિત્રે વિચાર્યું કે
અમે પૂર્વ ભવે કેણ જાણે કેવું પાપ કર્યું હશે કે જેથી આ પુત્રરૂપે પણ સદેવ શલ્ય જ અમને પ્રાપ્ત થયું ? એવા પુત્રથી સર્યું. આવા પુત્ર કરતાં પુત્ર ન હોય તે જ સારું અને એ પુત્ર જીવ્યા કરતાં મુ જ રૂડે. ” આવા પ્રકારના વિચાર કર્યા જ કરે.
એકદા કઈ જ્ઞાની ગુરુ વનમાં પધાર્યા, તેમને સર્વ લેક વાંદવા ગયા, વાદીને બેઠા. ત્યારે જ્ઞાનબળે જાણીને ગુરૂ બેલ્યા
