________________
વળી મારે પણ એની ઉપર ઘણે સ્નેહ છે તેનું શું કારણ છે? તેમજ એને પુત્ર પણ ઘણા ગુણવંત થયા છે તેને હેતુ શો છે? તે મને કૃપા કરીને કહે.”
ગુરુએ કહ્યું કે- હે રાજન ! આ જ નગરમાં ધનમિત્ર નામે શેઠની ધનમિત્રા નામે સ્ત્રી હતી, તેને કુરૂપિણ, દુર્ભાગિણું એવી દુર્ગધા નામે પુત્રી થઈ. તે જ્યારે થોવનાવસ્થા પામી ત્યારે પિતાએ તેને વિવાહ કરવા માટે તેના વરને કટિ દ્રવ્ય આપવા ઠરાવ કર્યો, તે છતાં કોઈ રાંક જેવાએ પણ તેને પરણવાની ઈચ્છા કરી નહીં. એવામાં શ્રીષેણ નામે એક ચેરને મારવા માટે લઈ જતાં શેઠે તેને મરતે મૂકાવી ઘેર રાખી પુત્રી પરણાવી. તે પણ દુર્ગધાના શરીરની દુર્ગધ સહન ન કરી શકવાથી રાત્રિએ નાશી ગયો. એટલે શેઠ વિષાદ કરેતે કહેવા લાગ્યા કે કર્મને દોષ આગળ કેઈનું ચાલતું નથી. અને પુત્રીને કહ્યું કે “તું ઘરે રહીને દાન પુણ્ય કર. ” તે પુત્રી દાનધર્મ કરવા વાંછે છે પણ તેના હાથનું દાન પણ કઈ લેતું નથી.
એકદા કઈ જ્ઞાની મુનિને દુર્ગધાને પૂર્વભવ પૂછવાથી તેમણે કહ્યું કે- ગિરનાર પર્વત પાસે ગિરિનગરીએ પૃથ્વીપાળ નામે રાજા હતા. તેને સિદ્ધિમતી નામે રાણી હતી. કેઈ અવસરે રાજા રાણી બેહુ વનમાં ક્રીડા કરવા ગયાં. એવામાં કંઈક ગુણસાગર મુનિ મા ખમણનું પારણું કરવા માટે નગરમાં જતા હતા તેને દેખી રાજાએ તેમને વાંદી-નમસ્કાર કરી રાણુને પરાણે પાછી વાળને કહ્યું કે- એ જંગમ તીર્થ છે, એને સૂઝતે આહારપાણી આપ.” રાણીએ વિચાર્યું કે- આ મૂંડાએ આવીને મારી કીડામાં અંતરાય પાડ્યો છે” તેથી ક્રોધિત થઈ એક કડવું તુંબડું સાધુને વહરાવ્યું. સાધુએ વિચાર્યું કે- આ આહાર જ્યાં પરઠવાશે
ત્યાં અનેક જીવને ઘાત થશે માટે હું જ ખાઈ જાઉં.” એમ વિચારી તેને પોતે જ આહાર કર્યો એટલે કડવા તુંબડાના વિષપ્રયોગથી શુભ ધ્યાને મરણ પામી દેવ થયા.
પાછળથી રાજાને તે વાતની ખબર પડી એટલે રાજાએ
