________________
(૫૦) - હવે તે સુધન એક વાર સોનાના બાજોઠ ઉપર સ્નાન કરવા બેઠે. આગળ સેનાની કુંડી પાણીથી ભરીને સેવકોએ મૂકી. સ્નાન કરી રહ્યો કે તરતજ સેનાની કુંડી આકાશમાર્ગે ચાલી ગઈ અને સ્નાન કરી પાટલા ઉપરથી નીચે ઉતર્યો એવામાં સેનાને પાટલે પણ આકાશમાર્ગે ચાલતો થયે. વળી દેવપૂજા કરવા માટે દેરાસરમાં ગયા ત્યાં દેવપૂજા કરી લીધી કે તરતજ દેરાસર તથા બિંબ અને કલશ સર્વ અદશ્ય થઈ ગયાં. છેતીયાને સમૂહ પણ આકાશે ચાલ્યો ગયો. પછી ઘરમાં આવ્યો ત્યાં ઘેર આવતાં વહાણ ડૂબી ગયાના સમાચાર સાંભળ્યા. પછી જમવા બેઠે. આગળ સુવર્ણના થાળમાં ભેજન તથા સુવર્ણમય બત્રીશ કાળાં દાળ, કઢી, શાક પ્રમુખનાં ભરીને મૂક્યાં, અને બત્રીશ વાટકી રૂપાની મૂકી, તે સર્વ આકાશે ચાલી ગઈ. જ્યારે થાળ આકાશે જવાને ધૂ , તે વખતે સુધને તેને થરહરતે ઝા. તેને એક કટકે તેના હાથમાં રહી ગયે, પણ થાળ તે ચાલ્ય ગયે. એમ દેખતાં દેખતાં સઘળી ત્રાદ્ધિ જતી રહી. કર્મના પ્રાબલ્ય આગળ કેઈનું કાંઈ જેર ચાલતું નથી. એવામાં એક લેણદારે આવી કહ્યું કે-“મારું એક લાખ દ્રવ્ય લેણું છે તે આપ.” ત્યારે નિધાન ખેલીને જોયું તો સર્વ દ્રવ્ય રાખ થઈ ગયેલું દીઠું, તેથી તે ઘણું જ દુઃખી થયે. - ત્યારબાદ માતાની આજ્ઞા લઈ સોનાના થાળ કટક સાથે રાખી દેશાંતર ભણું ચાલ્યું. માર્ગે જતાં મહા કષ્ટથી કંટાળીને એક પર્વત ઉપર ચડી ત્યાંથી પૃપાપાત કરી આપઘાત કરવા તૈયાર થયે. તેને પૃપાપાત ખાતો એક સાધુએ દીઠો. તેણે જ્ઞાનબળે તેનું નામ જાણીને બોલાવ્યો કે-“હે સુધનશાહ ! તમે સાહસ ન કરે, કેમકે પર્વત ઉપરથી પડી અકાળે મરવાથી વ્યંતર થવાય.” તે સાંભળી સુધન પણ તે જ્ઞાની ઋષિ પાસે આવ્યા, રાષિને વાંદ્યા. ઋષિએ કહ્યું કે “કર્મથી કઈ છૂટતો નથી.”
| | દેહે છે કર્મો કરી સુદંસણ શેઠ, હરિચદે કીધી માતંગ વેઠક મેતારજ નષિ કાઢી દષ્ટ, કમેં કીધું સહુ પગ હેઠ !
