________________
પંચાંગ વિવરણ
૧૩.
ભાવાર્થ
હે મુનીશ્વર! મને એમ લાગે છે કે અન્યત્ર સ્થાન નહિ. મળવાથી જ સમગ્ર ગુણએ તમારે આશ્રય કર્યો છે, એમાં આશ્ચર્ય શું? તેમજ અનેક સ્થળે આશ્રય પામવાથી જેમને ગર્વ થઈ રહ્યો છે એવા દોએ કઈ વખત સ્વપ્નમાં પણ તમને જોયા નથી, એમાં પણ આશ્ચર્ય શું?
( વિરેચન
તેત્રકાર સૂરિજી કહે છે કે હે મુનીશ્વર! હે ભગવન! મને એમ લાગે છે કે ગુણએ આશ્રય મેળવવા માટે આ વિશ્વમાં ઘણું પરિભ્રમણ કર્યું, પણ તેમને કેઈ સ્થળે આશ્રય મળે નહિ, એટલે છેવટે તે બધા ગુણે આવીને આપનામાં રહ્યા, એમાં આશ્ચર્ય શું? હારેલા-થાકેલા મનુષ્ય છેવટે જે સ્થાન મળે ત્યાં સ્થિર થઈ જાય છે, એમ આમાં પણ સમજવું. આ કથનનું તાત્પર્ય એ છે કે જે ગુણે તમારામાં રહેલા છે, તે ગુણે અન્યત્ર કયાંઈ રહેલા નથી.
વિશેષમાં સૂરિજી કહે છે કે જે દે હતા, તેને વિવિધ સ્થળે આશ્રય મળે, એટલે કે તે લૌકિક દેવેમાં જામી પડ્યા. અને તેથી તેમને ગર્વ થયે કે અમને સારે આશ્રય મળી ગયે છે, પછી તેઓ તમને શોધવાની કે તમને જોવાની તસ્દી લેજ શા માટે? એટલે કે તેમણે તમને કઈ વખત સ્વપ્નમાં પણ જોયા નહિઆમ થવું સ્વાભાવિક હેવાથી તેમાં પણ
