________________
-902
લકવાસરિ- હરસ પરંતુ પતિએ રાત્રિભેજન છોડયું નહિ. આમ બને પિતપિતાની વાતમાં મક્કમ રહ્યા.
એક વખત નવી સ્ત્રીએ કર્મણને કહ્યું કે “દઢતા આપણા દેવ-ગુરુની ઘણું નિંદા કરે છે. તમે એને કઈ પણ કહેતા નથી, તેથી એ ખૂબ જ ઉદ્ધત બની ગઈ છે. માટે બે શબ્દો કહે તે સારું.” આ રીતે વારંવાર ભરણી થવાથી કર્મણનું મન દઢવતા પરથી છેક જ ઉતરી ગયું અને તે એને કટો દૂર કરવાના વિચાર પર આવ્યું. છેવટે તેણે નવી પ્રિયતમાના કહેવાથી એક ગાડીને કેટલુંક ધન આપી એક ઝેરી સાપ મેળવ્યું અને તેને એક ઘડામાં પૂરી પિતાના શયનાગારમાં મૂકી દીધે.
રાત્રિએ કર્મણે બને સ્ત્રીઓ સાથે કેટલીક પ્રેમગોષ્ઠી કરી અને છેવટે દઢતા તરફ તાકીને કહ્યું કે “પ્રિયે! એક વાત તે હું ભૂલી જ ગયે. આજે તારા માટે એક સુંદર પુષ્પમાળા લાવ્યું છું.”
દઢવતાને શોક્યની ઈષ્યની તથા તેની શિખામણથી સાપ લાવીને ઘડામાં પૂરવાની ખબર પડી ગઈ હતી, છતાં તેણે મન પર ઉલ્લાસ લાવીને કહ્યું: “પ્રાણનાથ! તે માળા કયાં રાખી છે? હું હમણાં જ તેને લાવીને પહેરું. મારા જેવી હતભાગિની ઉપર આજે આપની કૃપા થઈ છે, તેથી મને ખૂબ જ આનંદ થાય છે.”
કર્મણે હાથની નિશાની કરી ત્યાં ઘડો મૂક્યું હતું,
