________________
૩ર૪
હિમાદર્શક કથાઓ તેણે એ સુનિ પાસેથી પંચપરમેષ્ઠીમંત્ર તથા ભક્તામરસ્તોત્ર શીખી લીધું હતું અને તેને નિત્યપાઠ કરતો હતે. ' એક વખત અજમેરના સુબાએ તેને તેના પુત્ર સાથે છળકપટથી પકડી લીધા અને તેને દિલ્લીના બાદશાહ જલાઉદ્દીન ખીલજી પાસે લઈ ગયે. ત્યાં તેના પર કેટલાક આક્ષેપ મૂકયા, એટલે બાદશાહે તેને તથા તેના પુત્રને બંદીખાનામાં પૂરવાને હૂકમ કર્યો. ત્યાં તેમના શરીરને લેખંડની જંજીરેથી જકડી હાથે-પગે બેડી નાખવામાં આવી. ખરેખર! તેઓ. મહામુશીબતમાં મૂકાઈ ગયા.
હવે શું કરવું? એ વિચાર કરતાં રણુપાલને ભક્તામરતેત્રનું સ્મરણ થયું અને તેની બેતાલીશમી ગાથાને મહિમા યાદ આવ્યે, એટલે તેણે અનન્ય મને બેંતાલીશમી ગાથાનું સમરણ કરવા માંડયું. એ સ્મરણની સંખ્યા દશ હજારે પહોંચી ત્યારે રાત્રિના સમયે, સુંદર વસ્ત્રાલંકારથી યુક્ત એક નવયૌવના તેમની સામે આવીને ઊભી રહી અને કહેવા લાગી કે “હે વત્સ! તું તારા ગામે જા.”
રણપાલે પૂછયું: “તમે કેણ છે?” આગંતુક નવયૌવનાએ કહ્યું: “હું ચઢેશ્વરી દેવીની દાસી છું અને તેમની આજ્ઞાથી તમને છોડાવવા આવી છું.”
રણપાલે કહ્યું કે હે દેવી! મારે મન તે તમે જ ચક્રેશ્વરી દેવી છે. પણ હાથે-પગે બેડીથી જકડાયેલે એવે હું શી રીતે ઉઠી શકું?
