________________
ભ્રકતામર તાત્રની આગધના
૩૫
પણ પ્રાણને હાનિ થાય કે તે અત્યંત દુઃખી થાય એવા કોઈ મંત્ર-યંત્ર—ત ત્રપ્રયાગા કરવા નહિ.
અન્ય શબ્દોમાં કહીએ તા મંત્રસાધકે પોતાના હિતને માટે મુખ્યત્વે શાંતિ સ્તુષ્ટિ-પુષ્ટિકર્સના જ આશ્રય લેવા અને અત્યંત જરૂરી હાય તા વશ્યકમ ( બીજાને વશ કરવાની ક્રિયા), વિદ્વષણુકમ ( બે મિત્રોની વચ્ચે દ્વેષ થાય અને તેમનું સંગઠન તૂટી જાય તેવી ક્રિયા ) કે સ્તંભન કર્મ (આક્રમણ કરી રહેલ મનુષ્ય, પશુ વગેરેને અટકાવી દેવા)ના આશ્રય લેવા, પન્નુ ઉચ્ચાટન ( સ્થાન—ધા વગેરથી ભ્રષ્ટ કરવા ) કે મારણકમ જેવા ઉગ્ર કર્માંના આશ્રય લેવા નહિ. · વાવ્યુ` લણાય છે,' એ ન્યાયે આવાં કાના આશ્રય લેવાથી ભવિષ્યમાં આપણને ઘણુ દુઃખ સહન કરવુ પડે છે અને કેટલીક વાર તા આવા પ્રયાગે કરતાં કોઈ ભૂલચૂક થવાથી એ જ વખતે આપણને માટે દંડ થાય છે.
'
એ વાત સાચી છે કે મંત્રશાસ્ત્રમાં ઉચ્ચાટન—મારણ વગેરેના પ્રયોગા બતાવ્યા છે, પણ તે દેશ કે ધર્મની રક્ષાના પ્રસંગ આવી પડે ત્યારે ન છૂટકે કરવાના છે. અંગત સ્વાર્થ માટે તેના ઉપયોગ કરવાના નથી. મહા પ્રાભાવિક ઉવસ
'
ગહર સ્તત્રના ચોથા પ્રકરણમાં અમે આ વિષયનું વિસ્તારથી વિવેચન કરેલુ છે, તે પાઠકોએ અવશ્ય જોઈ લેવું.
મંત્રસિદ્ધિના મૂળ પાયે શ્રદ્ધા છે. વધારે સ્પષ્ટ હીએ તે જેને મ ંત્રદેવતા, મત્ર તથા મંત્રૠાતા ગુરુ પ્રત્યે
う
