________________
૩૧૬
સંકર રહસ્ય પુત્રીએ કહ્યું “પિતાજી! કર્મના હાથમાં મનુષ્ય મિથ્યાભિમાનથી એમ માને છે કે હું ધારું તે કરી શકું, પણ જે કિંઈ થાય છે, તે કર્મથી જ થાય છે.'
આ ઉત્તર સાંભળતાં જ રાજાને ગુસે આવ્યું અને તેણે પુત્રીને પૂછયું કે “બેલ! તું શાથી જીવે છે?” પુત્રીએ કહ્યું કે “મારાં કર્મથી.”
આથી રાજા વધારે ગુસ્સે થયે અને પુત્રીનાં વચનને અસત્ય કરાવવા માટે તેણે પિતાના સુભટને આરા કરી કે
આ નગરમાં જે સહુથી વધારે ગરીબ અને વ્યાધિથી પીડાતે હોય, તેને અહીં પકડી લાવે.”
રાજાની આજ્ઞા થતાં સુભટ નગરમાં ઘૂમી વળ્યા અને જેના હાથ-પગ દેરડી તથા પેટ ગાગરડી છે એવા રાજહંસકુમાર આગળ આવ્યા. તે એક પડી જેવા ઘરમાં રહેતા હતું, એટલે તેમણે માની લીધું કે તે ઘણો ગરીબ હશે.
સુભટોએ તેને પકડીને રાજસભામાં રજૂ કર્યો. એ જ વખતે રાજાએ પિતાની પુત્રીનાં સર્વે અલંકારે ઉતરાવી નાખી, મલિન વચ્ચે પહેરાવ્યાં અને પેલા રાજકુમાર સાથે પરણાવવાની તૈયારી કરી. આ જોઈ મંત્રી સામત વગેરે કહેવા લાગ્યા કે “હે સ્વામિન! જે કાર્ય કરવું, તે વિચારીને કરવું, જેથી પાછળથી પસ્તા ન થાય.” પણ રાજાએ કોઈનું માન્યું નહિ. કલાવતીને રાજહંસ સાથે પરણાવી દીધી. -ત્યાર પછી તેને આજ્ઞા કરી કે હે કર્મવાદિનિ! જે બધું
