________________
૨૫૪
ભકતાર કરાય એ વખતે દેવીએ પ્રસન્ન થઈને તેને બે હાર આ અને કહ્યું કે “આ પ્રથમ હાર દિવ્ય પુન અનેલે છે, તે તું ભગુકચ્છના મંડનરૂપ શ્રી મુનિસુવ્રતસ્વામીના કંઠમાં આપજે અને જેવી રીતે તું પાટણમાં શ્રી પાર્શ્વનાથ પ્રભુનું વંદન-પૂજન કરતી, તેમ એમનું પણ વંદનપૂજન કરજે, એટલે એ હાર કદી કરમાશે નહિ. અને આ બીજો હાર વિષનું હરણ કરનારે છે, તે તારા ગળામાં ધારણ કરજે. તેનાથી ઘણુ પર ઉપકાર થશે. વિશેષમાં તને ગુરુની પાદુકા આપું છું, તેને તું શ્રીહેમચંદ્રાચાર્યના ચરણની જેમ જ વંદન કરજે, એટલે તારા સર્વ મને રથ પૂરા થશે.” પછી દેવી અંતર્થોન થયા.
સવારે સસરા વગેરેએ આ વાત જાણું અને ડાહીએ પારણું કર્યું. અનુક્રમે તેઓ ભરૂચ પોંચ્યા. ત્યાં તેણે પેલે હાર શ્રી મુનિસુવ્રતસ્વામીના કંઠમાં પહેરાવ્યું અને તેમનું નિત્યનિયમિત પૂજન કરવા લાગી, એટલે તે એને એ રો, કદી કરમાયે નહિ. વળી ગુરુપાદુકાને નિત્ય વંદન કરવા લાગી અને પેલા હાર વડે અનેકનાં ઝેર ઉતાર્યો. આ જોઈ તેના શ્વસુરપક્ષના બધા માણસે દઢધમી બન્યા અને ભક્તામરસ્તેત્રને પાઠ કરવા લાગ્યા.
એ ડાહી શ્રાવિકાએ ચિરકાળ સુધી પિતાનું જીવન સુખમાં વ્યતીત કર્યું.
