________________
99.
લકતામર રહસ્ય આવ્યું. તેણે કહ્યું: ‘એરે દુર્વિનીત. તુ: જલ્દી ઊભું થા, નહિ તે જીવને જઈશ.”
પરંતુ આચાર્ય શ્રી તે તરફ વસ્ત્ર બરાબર વીંટાળીને પટનિદ્રાએ સૂતા હતા, તેથી તેમણે કંઈ પણ ઉત્તર આપ્યા નહિ. આખરે પૂજારી રાજા પાસે ગયે, અને બનેલી હકીક્ત કહી સંભળાવી. આથી રાજા ક્રોધે ભરાયે અને તેણે પિતાના માણસને હુકમ કર્યો કે “એ દુષ્ટને ત્યાંથી જલ્દી ઉઠાડે.”
રાજાના માણસે ચક્ષના મંદિરે આવ્યા અને આચાર્યને ઉઠાડવા પ્રયત્ન કર્યો, પણ તેમાં ફાવ્યા નહિ. તેમણે રાજમહેલમાં પાછા ફરી રાજાને કહ્યું: “કઈ વિચિત્ર મૂર્તિ લાગે છે. અમે ઘણું કહેવા છતાં તેણે અમારે કઈ શબ્દ કાને ધર્યો
આથી રાજા કે પાયમાન થયે અને તેણે કહ્યું: “એ. દુઈને પત્થરથી મારે તથા લાકડીઓના પ્રહાર કરે. એટલે ત્યાંથી દૂર હઠશે. પછી તેને પકડીને મારી પાસે લઈ આવજો.’
રાજસેવકે એ હુકમને અમલ કરતાં આચાર્યને તેની કઈ પણ અસર થઈ નહિ, પરંતુ પથ્થર તથા લાકડીઓના પ્રહારથી સંતપુરમાં રહેલી રાણીઓના બરડા ખરા થઈ ગયા અને તેમણે રોકકળ કરી મૂકી. આથી કચુકે રાજાની પાસે જઈને કહેવા લાગ્યા કે “સ્વામિન ! અમારું રક્ષણ કરે, રક્ષણ કરે. સંતપુરમાં અદશ્ય રીતે પથરના ઘા આવે છે અને લાકડીઓના પ્રહાર થાય છે, તેથી આખુયે અંતર જર્જરિત થઈ ગયું છે.”
