________________
૨પ૩.
મહિમાદર્શક કથાઓ શેઠે તેનાં લગ્ન ભગુકચ્છ( ભરૂચ) ના રહેવાસી એક શ્રેષ્ઠિપુત્ર સાથે કર્યા. હવે એક વખત ડાહી પિતાને પિયર હતી, ત્યારે તેના સસરા વગેરે કેટલાક માણસે તેને તેડવા. આવ્યા. તેમની સાથે ડાહી ભૃગુકચ્છ જવા રવાના થઈ. રસ્તામાં બરના વખતે બધા માણસે જોજન કરવા બેઠા, પરંતુ ડહીને જિનદર્શન તથા ભક્તામરસ્તેત્રને પાઠ કર્યા વિના ભેજન નહિ લેવાને નિયમ હતું, એટલે તેણે ભજન. કર્યું નહિ.
આથી તેના સસરાએ કહ્યું: “હે વત્સ! તું ભજન, કરી લે. તારે મનમાં ઓછું આણવું નહિ. જેમ ડાંગર ઉત્પન્ન કરનાર જુદા હોય છે અને તેને ખાનાર જુદા હોય છે, તેમ કન્યા પિતૃગૃહે મેટી થાય છે અને પછી શ્વસુરગૃહે. સીધાવે છે. તેથી શેક કરે છેડી દઈને ભેજન કર.”
સાથેના બધા માણસે એમ જ સમજ્યા કે ડાહીને. પિતાના પિતા વગેરેને વિગ થવાથી તે ભજન કરતી નથી. પછી તેઓ આગળ ચાલ્યા. રસ્તામાં રાત્રિ પડી, ત્યારે બધા માણસે સૂઈ ગયા. એ વખતે ડાહીએ ભક્તામર-- સ્તોત્રની તેરમી અને ચૌદમી ગાથાને પાઠ શરૂ કર્યો. તેના પ્રભાવે ચકેશ્વરી દેવી પ્રસન્ન થયા અને કહેવા લાગ્યા કે “હે ભદ્ર! તું ભજન કર. તારે શી વસ્તુની ખામી છે? હું શ્રી આદીશ્વર ભગવાનની સેવિકા ચશ્વરી છું.”
ડાહીએ કહ્યું: “માતા!મારે મનને મનોરથ પૂરે કરો.”
