________________
મહિમાશે કથાઓ
કંથા અગિયારમી [ઓગણીસમા અગ].
વિશાલા નામની એક નગરી હતી. તેમાં લક્ષમણ નામને એક પડકારી શ્રીમંત રહેતું હતું. તે જૈન ધર્મમાં દઢ શ્રદ્ધાવાન હતું અને પિતાના ગુરુ રામચન્દ્રસૂરિ પાસેથી આખાયસહિત ભક્તામર સ્તોત્ર શીખેલે હતે. તે નિત્યનિયમિત તેને શુદ્ધ ચિત્તે પાઠ કરતે હતે.
એક વખત રાત્રિના સમયે, શુદ્ધ વસ્ત્રો પહેરીને, એકાગ્ર ચિત્તે, તે ભક્તામરસ્તેત્રના આગણુશસા પદ્યનું સ્મરણ કરતે હતો, ત્યારે ચક્રેશ્વરી દેવી પ્રસન્ન થયાં અને તેને ચંદ્રકાંત મણિ આપતાં કહ્યું કે “હે વત્સ! જ્યાં મહાન અંધકાર વ્યાપેલ હોય ત્યાં તું આ પદ્યનું સ્મરણ કરજે અમે આ મણિ હવામાં ઉછાળજે, એટલે તે પરિપૂર્ણ ચંદ્ર ખીલ્યું હોય એવું લાગશે અને ચારે તરફ પિતાને નિર્મળ પ્રકાશ ફેલાવશે. પછી પાછે તે મણિ તારી પાસે આવી જશે અને મૂળ સ્થિતિમાં રહેશે. ફરી પણ જ્યારે કામ હોય ત્યારે મને યાદ કરજે.” આટલું કહી દેવી અદૃશ્ય થયાં.
હવે એક વખત માળવાને રાજા મહીધર પિતાના શરાજાને જીતવાને તથા બને તે તેને જીવતે પકડી લેવાને પિતાના સૈન્ય સાથે નીકળી પડે. રસ્તામાં ગાઢ જંગલ આવ્યું અને રાત્રિ પડી ગઈ. સૈન્ય આગળ વધવાને અશક્ત બન્યું.
