________________
હિમાદક કથાઓ
પછી એક્દા તેણે વિચાર કર્યાં :
{
यस्यति 'वित्तं स नरः कुलीनः સ×પજિતઃ ભ શ્રુતવાન મુપાક્ષ | स एवं वक्ता सच दर्शनीयः सर्वे गुणाः काञ्चनमाश्रयन्ते ॥
૪૩
• જેની પાસે પૈસા છે, તે જ માણસ કુલીન ગણાય છે, તે જ પડિત ગણાય છે, તે જ શ્રુતજ્ઞ અને જીણુજ્ઞ ગણાય છે. વળી તે જ વક્તા ગણાય છે અને તે જ સુદર મનાય છે. આમ સર્વે ગુંણા સાનાના ધનના આશ્રય કરીને રહેલા છે, ' તેથી કોઈપણ ઉપાયે મારે ધન મેળવવુ ચગ્ય છે.
પછી પાતાની પાસે જે મામુલી ઘરવખરી હતી, તે વેચી સાટીને થાડા પૈસા મેળવીને પરદેશ તરફ ચાલ્યા. પ્રવાસમાં તા એક કરતાં બે ભલા, એ ન્યાયે તેણે કેટલાક સામતી શેાધી કાઢયા અને તેની સાથે પંથ કાપવા માંચે પરંતુ એક વાર તે પાતાના સામતીએથી છૂટો પડી ગયા અને એક જંગલમાં અટવાઈ ગયા, ત્યાં તેને એક વિકરાળ સિ'હું સામે મળ્યો અને તે ભયથી ધ્રૂજી ઉઠયા. પણ એવામાં તેને ભક્તામરસ્તોત્ર યાદ આવ્યું, એટલે તેના પાઠ કરવાં લાગ્યા. પરિણામે પેલા સિંહ તેના ભાગ માંથી હટી ગયે અને અન્યત્ર ચાલ્યા ગયા. તેણે છૂટકારાના દમ ખેંચ્યા,
હવે ત્યાંથી થાડું આગળ વધ્યા કે એક કાપાલિકને
