Tattvartha Karika

Author(s): Kirtipurnashreeji
Publisher: Kirtipurnashreeji

Page 11

સાઠ વર્ષની વય લટકામાં કહેવાય. કાયદેસર કહેવાય. સાઠ ઉપરની વય બોનસ તરીકે મળી કહેવાય. પહેલાંના કાળમાં વનમાં એકાવનમાં પ્રવેશે કે વાનપ્રસ્થ થઈ જતો. સંસાર ધ એન્ડ.
હવે તો ડોસો ૮૦ નો થાય તો ય દુકાન છોડતો નથી. ૮૦ વર્ષ સુધી પાર વગરનું ખાધું હોય પણ ડોસાઓ ચહાપાણીના ઝઘડા વહુઓ આગળ કરે છે. પણ હવે શરમ આવવી જોઈએ.
ખાવામાં જે હશે તે ભાવશે, ૨હેવામાં જે હશે તે ફાવશે. આવું જીવન હવે બનાવી દેવું જોઈએ. સાસુ કહે, બધા સાથે બનશે પણ વહુ સાથે નહિ. વહુ કહે, બધા સાથે બનશે પણ સાસુ સાથે નહિ. એનું નામ વહુ જેને દબડાવે સહુ.
સોનું નહિ પણ કાંસુ તેનું નામ સાસુ, જે જોવે ત્રાંસુ તેનું નામ સાસુ.
એક છોકરો ભાવિ બનવાની પત્નીની કુંડલી જોષીને બતાવવા ગયો. જોષી કહે, ત્રણની લાવો. વહુનો સાસુ સાથે મેળ હોય તો બધાંની સાથે મેળ છે.
કલ્યાણનો કામી નાના નાના ઝઘડાને લેટ-ગો કરી દે. બાહ્ય સ્વરૂપ જોઈને કરૂણા થાય, અંતર સ્વરૂપથી અહોભાવ થાય.
કોઈ વહુ કાળી છે, કોઈ બાળક લંગડું છે, અક્કલ નથી, પણ આ બધું કર્મકૃત છે. જીવ જે કર્મ બાંધીને આવ્યો છે, તે રહેવાનું જ. તેથી તિરસ્કાર ન થાય. કોઈ બુદ્ધિહીન હોય, તેમાં તેનો જ્ઞાનાવરણનો ઉદય છે. સીધી વાત ન સમજાય તેમાં મોહનીય પણ નડે છે. તારક તીર્થંકરદેવની પણ દેશના નિષ્ફળ ગઈ. કર્મ છે.
આકર્ષિતોઽપિ....
હે પ્રભો ! તમને જોયા, પૂજ્યા, સાંભળ્યા પણ ભક્તિથી હૃદયમાં ધારણ કર્યા નહિ, તેથી હે જગબાંધવ ! ભાવશૂન્ય એવી મારી ક્રિયાઓ ફળતી નથી.
રોષ કર્મ સામે કરી શકાય. વ્યક્તિ પ્રત્યે ન કરાય. એય આંધળા, એ બહેરા ! આવાં વચન ન બોલાય. બહેરા થવામાં પણ તેનું કર્મ નડ્યું છે.
થાણા મુંબઈમાં એક બાળક નાપાસ થઈને આવ્યો, તેના બાપા જમવા આવ્યા, માને ખબર હતી કે આ નાપાસ થઈને આવ્યો છે, બાપાએ તરત પૂછ્યું, પાસ કે નાપાસ ? પત્નીએ કહ્યું, પહેલાં જમી લો. બાપ કહે, ના, હમણાં જ ઉત્તર જોઈએ. પત્ની ધ્રૂજતાં બોલી નાપાસ, અને ખલાસ. બાપની ક્રોધની કમાન છટકી. વીસ મિનિટ સુધી એક સરખો બાળકને માર્યો, તેના પ્રાણ પરલોકે પહોંચી ગયા. પણ બાપને ખબર નથી આ મરી ગયો છે, પછી ઊઠાડે છે પણ ચીડિયાં ચૂગ ગઈ ખેત ફિર પછતાયે ક્યા હોગા ? ડોક્ટરે મરેલો જાહેર કર્યો, બાપે પછી માથાં ફૂટ્યાં. કોઈપણ કર્મપરિણતિને વિચારો. બીજાના દોષને બહુ ન તિરસ્કારો.
દરેક જીવાત્મા સિદ્ધાત્મા છે. જીવે જીવે શિવ છે. જે સિદ્ધ થઈ ગયા તેને તો નમસ્કાર, પણ થવાના તેનેય નવકારમાં નમસ્કાર છે. ઝાડનાં પાંદડે પાંદડે શિવ વસેલો છે.
અક્ષરનો અનંતમો રે, ભાગ ઉઘાડો છે નિત્ય રે, તે તો અવરાયે નહિ રે, જીવ સૂક્ષ્મનું એ ચિત્ત રે, શ્રુત શું દિલ માન્યો...પ્રભુ આગમ સુખકાર રે...શ્રુત.....
તત્ત્વય કારિકા