________________
૧૪
આનું નામ. જૈન ધર્મ અજબ ગજમના ! ઉદારતા વિશ્વને એ જ શીખવી શકે!
રાજવીને-રાજરાણીને આમંત્રણ થયા. પહેરામણીએ થઈ. રાજદરબાર ભરાયે રાજ સન્માન સર્વશ્રેષ્ઠ મળ્યુ, નગર બહુમાન તે હાય જ વસમી વિદાયની પક્ષ આવી. આ-બાલવૃધ્ધ સૌની આંખમા વિરહવેદના. વિમળાને તા આછી મૂર્છા પશુ આવી ગઈ. અજયને ચૂમે છે. વિજયને ભેટે છે. માથુ સુંઘે છે. બન્નેને ખેાળે બેસાડે છે. પીઠ પર વ્હાલભર્યો હાથ ફેરવે છે. સ`સાર છે ને ? માહુના ઉછાળા શાણાને પણ આવી જાય આ તે એક નિસ્વાર્થ માતાને સ્થાને, અને બાળકે વિનમ્ર શાંત અને હસમુખા, ખાળેથી ઉઠયા વિમળાને પગે પડયા આશિષ લીધી. અને નયના વિમળા સજ્જળ નયને બહારના આંગણામાં આવ્યા દૂર દૂર નજર નાખતાં માનવ મહેરામણ માતા નથી ત્યાં તે રાજ છડી પોકારાઈ રાજારાણી આવી આંગણે ઉભા. ભાવભરી વિદાય. રાજાની સાથે નેમચંદ શેઠ, સામે માણેકચ'દ શેઠ બીજા વાહનમાં રાણી સાથે નયના સામે વિમળાની બન્ને માજી અને કુમારે. ગરીબોને સ્વાદિષ્ટ સુગંધ મેદક દાન, નગર બહુાર પ્રચંડ સભા, રાજ વિદાય અને રાજાના ઉર્દૂગારો, આકાશગામી જય જયકાર, શેઠનુ પેાતાના તરફથી સતામુખી આભાર વકતવ્ય ! કેવુ' નિળ હશે એ !
રંગ ભરી દુનિયા. જેવા સ`ગ તેવા રંગ નિમિત્તવાસી આત્મા નિર્માળ પણ બને. નિ`ળ પણ અને, નિમિત્ત જોરદાર શુભ તા સુયેાગ્ય પર છાયા પણ સુંદર. માટે જ શુભ નિમિત્તોની–સાધકાની સર્વાંગી જરૂર. માટે જ વીતરાગ
