________________
૨૩૨ કંઈક સારું કરી નાંખવાની ધુનમાં. મેટાએની પાછળ નાના પણ ખેંચાયા.
એક ફેરા ખોટે પ્રવાહ વહેતે થયે. પછી તે પૂછવું જ શું? “કલ્યાણક મહાપર્વોને પણ જયંતિ રૂપમાં ફેરવવાને રયે ચાલ્યા. ફળશ્રુતિ રૂપે સડક પર ચાલતાનીજેણે જે ગમી તેવી જયંતિ ઉજવાવા લાગી. રૌમ્ય, સુવર્ણ હારકને રાફડો ફાટ. અને કુળ જેને આમાં બાકી કેમ રહી જાય. હૈસે ભાઈ-હિં. તેમાં ઝીલાયા સૌજન્યનિધિ કસ્તુરભાઈ અને એમને અમૃતમહત્સવ.
એ બાબતમાં મુંબઇથી નીકળતા એક હિત-મિતપશ્ચમ-સત્યમ નામના માસિકમાં ખૂબ ખૂબ સ્પષ્ટ વિચાર વિનિમય પૂર્વક એક સૂક્ષ્મચિંતક સાક્ષરે “રેડ સિગ્નલ ધર્યો હતે. પણ કરવું તે કરવું જ. ભલે શાસનને ઘર્મને અરે સારા સમાજને માટે ઘાતક ભવિષ્ય સર્જાય. ખેર આવું તે હવે દિ ઉગે બને છે. આપણે તે “ઉપબંને હણીના પવિત્ર નામે સમાજ છેતરાય છે અને શ્રી સંઘમાં ગણાતા આડે માગે દેરવાય છે, એ જ હકીક્ત રજુ કરવી રહી. અને તે પણ “નાયક અને દાયક ના શબ્દો દ્વારા. - ચંદ્રકાંતભાઈ, કસ્તુરભાઈ ને વસ્તુપાળ તેજપાળ તથા મહારાજા કુમારપાળ સાથે “જીર્ણોધ્ધાર બાબતમાં સરખાવે છે, છતાં કસ્તુરભાઈના ભાષણમાં એક શબ્દ પણ વાંચવા નથી મળતું કે- જેના આત્મપ્રદેશ પ્રદેશે શ્રદ્ધાની ત જાગતી હતી અને સ્વસમૃદ્ધિ પરને મેહ ઘટાડી, અનર્ગલ સ્વકીયલક્ષ્મીને શુભ વ્યય કરી લાખના હૈયામાં ધર્મશ્રદ્ધાનું બીજ રેપનાર, તે મહાનુભાવ આત્માઓ ક્યાં અને માત્ર દેખરેખ પૂરતે ભેગ આપનાર મારે ક્ષુલ્લક આત્મા ક્યાં?
