Sadhyasiddhi Yane Jivan Prakash

Author(s): Bhuvanchandravijay
Publisher: Sarva Kalyankar Sangh

Page 301

૨૫૦
કંઇ નિજદ્વેષને ગોપવા,
રોપવા કેઈ નિજમતક દરે, ધર્મની દેશના પાર્ટ, સત્ય ભાષે નહિ મદરે. સ્વામી સીમંધરા....
શુદ્ધિ અને જૈનશાસનની ? આત્માન્નતિનું શુધ્ધ રસાયણ, પથ્યપાલન ત્રિના ફુટી જ નિકળે. આજ્ઞાપાલન સમજપૂર્વકનું એજ પથ્ય. અજાણતા પણ અનાદર મારે. સમજી બુઝીને અનાદર એટલે આત્માનું નિકંદન. અજાણતા પેટમાં ગએલું ઝેર કયા કયા ઉપદ્રવેા પેદા ન કરે? પણ આત્મા જેવી વસ્તુ જ ન માનતા હોય તે? એમ કેમ કહેવાય ? પણ સરાકર મઝપૂર્વક આજ્ઞાની- શાસ્રવચનેાની થેકડી થતી હાય તે છૂપી નાસ્તિકતા જ ઘર ઘાલી રહી છે ને ? શાન્તમ્
પાપમ
આપણે તે। મનશુદ્ધિ-વચનશુધ્ધિ-કવ્યશુદ્ધિ ત્રણે જોઇએ. મનમાં સત્ય પ્રત્યે પૂર્ણ આદર. વાણીમાં વીતરાગ માર્ગોની શુધ્ધપ્રરૂપણા, કજ્યમાં વિધિમા અને શુધ્ધપરપરાનું આદરપૂર્વકનું પાલન.
પર્યુષણા એટલે સતામુખી આત્મ-નિવાસ, આત્માને ઢઢાળવા, સસાર અસદ્ લાગવા. મેક્ષ એક જ સદ્ભુત લાગવેા. સંસાર અસદ એટલે અસાર-મારક ઘાતક અને મેહની માયાજાળ. મેાક્ષ એટલે માયાજાળમાંથી, અન તકોની એડીમાંથી સદાની મુક્તિ.
પથ એના સરળ પણ પૂર્ણ શુધ્ધિ ભર્યાં. આંટીઘુંટીનું નામ નહિ, છેતરપી’ડીના છાંયે નહિ. ભણેલ સમજે અભણ પણ સમજે. સમજવા હાય તે, હૈયુ સરળ અને મન નિર્માળ હોય તો. પૂ. માષાતુષ મુનિવર તરી ગયા. કેવલજ્ઞાન પ્રાપ્ત કરી લીધું. કાના મળે? આત્મશુધ્ધિના જ એક