________________
२०
દિના પણ દુ:ખ કયાં નથી સહ્યા? અને આ મારી આંખની એ કીકીએ એના જતન આ માર્ગેજ થત હાય તેા ખરેખર હું રત્નકુક્ષીમની ગઇ, મારે સ ંસારસુમાગે વળી ગયા અને મારા પતિદેવની પવિત્ર પ્રેરણાએ સંપૂર્ણ સફળ થઈ ! રાણી સાહિબા ! મારા પતિદેવ છેલ્લા દશ વર્ષથી તે માત્ર શરીરથી જ સસારમાં છે. મન સયમમાં છે. અને આત્મા ત કયારનાએ મેાક્ષમાં પહોંચી ગયા છે!
'
માતાજી! માતાજી ! ખરેખર તમે સાચા માતાજી છે ! સાચા પરીક્ષક છે ! ભવ્ય રક્ષક છે ! જનની’શબ્દ આપે ઉચી કક્ષાએ કુંતા કરી મતાન્યેા છે.' અજય ખેલ્યું. અને વિજય તે માતાને ભેટી જ પડયા. નાસ્તિક હૈયાને લાવનારૂ' આ દશ્ય ' જુએ તે ધન્ય ' જોયું તે પણ ધન્ય રાજા ગંભીર ઉંડા વિચારમાં પડી ગયા ઉભા થયા. ચાર પાંચ લટાર મારી. હથેળીમાં જોરથી બીજા હાથની મુઠ્ઠી દખાવી, ખેલી ઉડયે. બસ એજ એજ. અક્ નિર્ણય. બાકીના પાંચે વિચારમાં પડી ગયા. રાજાને થયું શું? શી ચેષ્ટા કરે છે! સૌ એકી ટસે રાજા સામે જોઈ રહ્યા છે. ત્યાં રાજાનુ ગંભીર વદન મલકાતું બન્યુ તેમાંથી સત્ય ગંભીર ઘાષ નીકળ્યા. જાણે સાગરનુ મન. નેમચંદ્ર શેઠ ! ખરેખર તમે આ નગરનુ નહિ, સજ્જનેની દુનિ ચાનુ નાક છે. કીતિ છે. દોલત છે।. શુ નથી ? બધુ છે, પણુ પણ મારા તે ઉદ્ધારક બની ગયા. તારક મની ગયા. હું પણ તમારા માગે` આવું છું. મા રાજ્યના પાપ અને આળપંપાળ ફગારી દઉં છું, દેવી, તમે પણ આ
