________________
&
ચ મ કા રા
૧. જીવન અને મૃત્યુ. જીવન પર્વતના કેરેમિભતે ઉચ્ચર્યા. વીતરાગ શાસ મનની શ્રી જિનેશ્વરે ફરમાવેલી, સુવિશદ વિશ્વકલ્યાણકારી આજ્ઞાઓ જીવનભર માટે વિવિધ ત્રિવિધ સ્વીકારી. એટલે જ જગતપૂજ્ય બન્યા. એ આજ્ઞામાંની કેઈપણ આજ્ઞાને જાણી બુઝીને અવગણે એ સાધુ નહિ. પણ વેષમાં રહી, વેષને બેવફા બનનાર અશ્રધ્ધાળુ-અબુને લાભ લેનાર દંભી ગણાય.
ચિત્રભાનું ઉપનામધારી એક આત્માની મુનિવેશમાં વિદેશ જવાની વાતમાં આટલું આશ્ચર્ય શું? ખળભળાટ પણ શા માટે ? ઉત્સુત્ર ભાષકે માટે અંતિમ પ્રાયઃ આવું જ આવે. અનંતા તીર્થકરોની આજ્ઞા પર પગ મૂકવામાં બહાદુરી માને અને છડેચોકે તેવા વિધાન કરે છતાં મુનિવેષ વિધિપૂર્વક પિતાના પૂ. ગુરૂને પાછો આપવા જેટલી પણ હિમ્મત ન ધરે શાણા સમાજમાં એ મરદાઈ નથી ગણાતી. બાકી તે “અહોરૂપમ અધ્વનિ' ને જમાને છે. મુનિપણાનું તે આત્મા માટે મૃત્યુ સર્જાઈ ગયું. ૨, ધાર્મિક શિક્ષણની ગુલબાંગે કે નર્યો દંભ ? મુંબઈમા ધમ શિક્ષણના આશયથી ગણાય તે રીતે
