________________
આપણી પાછળ આવે નહિ." એવો વિચાર કરીને બુદ્ધિમાન એવા તે બે શ્રી રાવણપુત્રો યુદ્ધભૂમિમાંથી નાસી ગયા, અને બદ્ધદશામાં રહેલા ભામંડલ તથા સુગ્રીવને જોતાં શ્રી બિભીષણ ત્યાં જ ઉભા રહ્યા.
ભામંડલ-સુગ્રીવને નાગપાશથી છોડાવવાની ચિંતા
ઈન્દ્રતિ અને મેઘવાહન તો ભામંડલ અને સુગ્રીવને મૂકીને ચાલી ગયા. પણ હવે ભામંડલ તથા સુગ્રીવને નાગપાશથી છોડાવે કોણ ? પેલા તો શ્વાસ પણ લઈ શક્તા નથી. એવું ઢબંધન છે અને જો વધુ વખત એ જ સ્થિતિમાં તેઓ રહે તો મરણ પામે એ ય શંકા વિનાની વાત છે. એટલે હવે તેમને નાગપાશથી છોડાવવા કરવું શું? જાણે કે હિમથી ઢંકાયેલા સૂર્ય, ચંદ્ર ન હોય તેમ, ચિંતાથી પ્લાન વદનવાળા શ્રી રામચંદ્રજી અને શ્રીલક્ષ્મણજી ત્યાં રહ્યા. અત્યારે તો સોની મૂંઝવણ એક જ છે અને તે એ જ કે, “આમને હવે નાગપાશના બંધનથી કેમ છોડાવવા ?”
દુનિયામાં કહેવાય છે કે, “ભાગ્યશાળીને ભૂત રળે.” એ કહેવતનો ભાવાર્થ એ છે કે, ભાગ્યવાનને માથે આપત્તિ આવી હોય ત્યારે પણ એને ગમે ત્યાંથી બચાવની સામગ્રી મળી રહે છે. ભૂત એ ય દેવતાની જાતિ છે. ભાગ્યવાનની દેવો પણ સેવા કરે છે. નિર્ભાગી મજૂરી કરીને મરે તોય ન મળે અને ભાગ્યશાળીને ગાદીએ બેઠા ય મળી જાય ! અહીં પણ અણધારી સહાય મળી ગઈ છે.
આપણે જોઈ ગયા છીએ કે, પૂર્વભવના વૈરથી કોપ કરીને દેવતા ભામંડલને જન્મતાંની સાથે જ ઉઠાવી ગયો હતો. શિલાતલ ઉપર તે અફાળી અફાળીને ભામંડલને હણી નાંખવાની તે દેવની ભાવના હતી, પરંતુ ભામંડલના સુભાગ્યના યોગે તે દેવની દુષ્ટ ભાવના ફરી ગઈ, તે દેવને ઉલ્ટો એવો વિચાર આવ્યો કે, “પૂર્વભવે મેં જે દુષ્ટ કર્મ કરેલું તેનું ફળ અનેક ભવોમાં ચિરકાળ મેં અનુભવ્યું છે. દેવયોગે મુનિપણાને પ્રાપ્ત કરીને તેના પ્રતાપે હું આટલી ભૂમિકા સુધી આવ્યો છું. તો આ બાળકની હત્યા કરીને પાછો અનંતાભવોનું પરિભ્રમણ કરનારો હું શા માટે થાઉં
અમોધ વિજયાશક્તિ શ્રી લક્ષ્મણ મૂચ્છ અને જાગૃતિ...૩
?
