________________
તો નિમિત્તકરણ પ્રાપ્ત થતા વિષયોનાં આલંબનરૂપ કૌતુક તરફ આત્મા ઘસડાઈ જાય છે."
બાળદીક્ષાના નિષેધમાં અને ભોગમાં યુવાનવય પસાર કરેલાને જ દીક્ષા દેવાના સમર્થનમાં આ કમ દલીલ છે ? આજે પણ ઘણાઓના મગજમાં આ પ્રકારનો ય ભ્રમ ભરાઈ ગયેલો છે; પણ તે અયોગ્ય છે એમ શાસ્ત્રકાર પરમર્ષિ પૂરવાર કરવાના છે.
હજુ તો પેલાઓની જ વાત કહે છે કે “લોકમાં ધર્મ, અર્થ, કામ અને મોક્ષ એ ચાર પુરુષાર્થો છે. અહિંસાદિ લક્ષણ ધર્મ, સુવર્ણાદી તે અર્થ, ઈચ્છા મદન લક્ષણ કામ અને અનાબાધરૂપ મોક્ષ એ ચારેય પુરુષાર્થો પોતપોતાના કાળમાં સેવવા જોઈએ. આમ છતાં પણ જો કોઈ આત્મા કામ પુરુષાર્થને સેવ્યા વિના જ દીક્ષા લઈ લે તો કામના કારણભૂત કર્મ જેનું ક્ષીણ નથી થયું તે આત્મા દોષને પામે છે. અર્થાત્ પડે છે. કામના કારણભુત કર્મનો ક્ષય થયા વિના તે કામનો ત્યાગ કરવાથી દોષની ઉત્પત્તિ થાય છે.
એટલે કે માણસ કામભોગોને ભોગવે એટલે કામના કારણભુત કર્મનો ક્ષય થાય અને તે કર્મ ક્ષીણ થયા પછી દીક્ષા લે તો દીક્ષા લેનાર દોષભાજન ન બને, માટે વિષયસંગોના અનુભવપૂર્વક યૌવનવયને લંઘી ચૂકેલાઓને જ દીક્ષા આપવી તે યોગ્ય છે, પણ વિષયસંગોરૂપ ભોગો જેણે ભોગવ્યા નથી તેવાઓને દીક્ષા દેવી એ યોગ્ય નથી. કારણકે વિષયસંગોનો જેણે અનુભવ નથી કર્યો તે પાછળથી પડે છે, માટે ચારેય પુરુષાર્થો પોતપોતાના કાળે સેવવા જોઈએ.” આજે આવી પણ દલીલ કરનારા છે, માટે તેનો ય ઉત્તર આવે ત્યારે તે બરાબર યાદ રાખી લેજો કે જેથી ઉંધી દલીલથી તમે ભરમાઈ જતા બચો. અભક્તભોગીને દીક્ષા દેવાથી દોષો લાગવા સંબંધી
વિરોધી દલીલ આટલી વાત કર્યા પછી બાળદીક્ષાનો વિરોધ કરનારા અને
ધર્મવ્યવહારની આડે આવે તે બધા પાપવ્યવહારો...૯
વિરલ
૨૩૭
