________________ પશુ કરતા માનવનો અવતાર પાખ્યાની આ વિશેષતા છે કે, - (1) આપણને “હર્ષ-ખેદ કામ-ક્રોધ વગેરે, એ મોહની લાગણીઓ છે” એની ખબર પડે છે. (ર) એને જન્માવનાર નિમિત્તોની સમજ પડે છે. (3) એ નિમિત્તોથી દૂર રહી, એ લાગણીઓથી બચી શકાય છે. (4) અને એમ અનેક પ્રસંગોમાં બચવાથી એના સંસ્કાર દઢ ન કરવાનું, તેમજ વધારામાં શુભ ભાવનાથી જુના સંસ્કારોને નષ્ટ કરતા જવાનું કરી શકીએ છીએ. તેમજ (5) એ રીતે અશુભ કર્મ બંધનોથી ય બચી શકીએ છીએ. માનવભવની આ મહાન વિશેષતાઓને ધ્યાન પર લઈએ તો એ માટેના પ્રયત્નમાં શી ખામી રહે ? જીવન લઈને બેઠા એટલે જીવન નભાવવા માટે ખાનપાનાદિ જરૂરી ઘણું ય કરતા રહીએ, છતાં જે એ કશું મુખ્ય કર્તવ્ય ન લાગે, એવું મુખ્ય કર્તવ્ય આ મોહની લાગણીઓથી બચતા રહેવાનું લાગે... એ બચવા માટે ખાસ સાવધાની, એનાં નિમિત્તોથી અલિપ્ત રહેવાની રાખવા જેવી છે. દા.ત. વાતોડિયા મહાજન ભેગા થાય તો એમની વાતોમાં લેવા-દેવા વિનાના રાગ-દ્વેષ-હાસ્ય-ઈષ્ય અસૂયા વગેરે ઊભા થાય છે. એટલે એમનો સંગ એ મોહની લાગણીઓનું પ્રબળ નિમિત્ત ગણાય. તેથી એનાથી આઘા જ રહેવું એમાં સલામતી છે. કદાચ કહેશો, પ્ર- પણ ક્યારેક શરમાશરમી આવાના ભેગા બેસવું પડે છે, ત્યાં શે બચાય ? જૈિનધર્મનું અજોડ કર્મવિજ્ઞાર્ન
