________________
३७४
जैनधर्मसिंधु. य गमार रे, जुवो सूरिकांता जे नार रे, विष देती जरतार रे, नृप जिनधर्म आधार रे, सऊन नेह निवार रे ॥ स ॥ ७ ॥ हसी हसी देती रे ताली यो, शय्या कुसुमनी सार रे ॥ ते नर अंते माटी थया, लोक चणें घर बाररें, घमता पात्र कुंजार रे, एह, जाणी असार रे, बोडे विषय विकार रे, धन्य तेहतो अवतार रे ॥ स० ॥ ए ॥ थावच्चासुत शिव वस्या, वली एलाची कुमार रे ॥ धिक् धिक विषया रे जीवने, लश् वैराग्य रसाल रे, मेहेली मोह जंजा लरे, घर रमे केवल बाल रे, धन्य करकंग नूपाल रे ॥ स ॥ १० ॥ श्री शुनविजय सुगुरु लही, धर्म रयण धरी बेक रे ॥ वीर वचन रस शेलडी, चाखे चतुर विवेक रे, न गमे ते नर नेक रे. धारता धर्म नी टेक रे, जवजल तरिया अनेक रे ॥ स ॥११॥ इति सहजानंदी सद्याय ॥
॥अथ सांजल सयणानी सद्याय ॥ ॥ लांजल सयणा साची सुणावं, पूरवपूण्ये तुं पाम्यो रे ना॥ नरक निगोदमां जमतां नरजव, ते निःफल केम वाम्यो रे जा ॥ सांग ॥१॥ जैनधर्म जयवंतो जगमां, धारी धर्म न साध्यो रे नाइ॥ मेघघटा सरिखा गज सादे, गर्दन घरमां बांध्यो रे नाश् ॥ सा० ॥२॥ कल्पवृक्ष कूहाडे कापी, धंतुरो घेर धारे रे जा ॥ चिंतामणि चिंतित पूरण ते, का