Hitopadesh

Author(s): Prabhanandsuri, Parmanandsuri, Kirtiyashsuri
Publisher: Sanmarg Prakashan

Page 463

४१८
हितोपदेशः । गाथा-४४५ - व्रतस्य सुदृढपरिपालने चेटकनरेन्द्रकथानकम् ।।
जाईइ पसू एसो अम्हे कम्मेण पुण धुवं पसुणो । माइंदजालमेयं रिऊण फुरि[य] मणे जस्स ।।१२४।। एगंतसामिभत्तो वि सत्तुबलदलणपञ्चलबलो वि । हद्धी अबुद्धिएहिं अम्हेहिं धंसिओ एसो ।।१२५।। परितजिओ वि सुइर सेयणओ सेयमेव वंछंतो । उत्तारिऊण अम्हे सयं कयंतातिही जाओ ।।१२६ ।। एयस्स चेव कजेण अन चेडगबलं समग्गंपि । लग्गणएहिं व गमियं निहणं अम्हेहिं पावेहिं ।।१२७ ।। मुक्का इमेण पाणा संपइ निब्भच्छिएण अम्हेहिं । तम्हा खणमवि न खमं अओ वरं जीविउं अम्हं ।।१२८ ।। जीवामो जइ कह वि हु होऊणं तिहुयणिक्कसरणस्स । सीसो सिरिवीरजिणेसरस्स न हु अन्नहा नियमा ।।१२९।। इय भावसमणभावे पडिवने तेहिं धीरचरिएहिं । सासणसुरीइ नीया ते पव्वइया जिणसगासे ।।१३०।। एवं पव्वइएसु हल्लविहल्लेसु वेरमूलेसु । मुंचइ अभिमाणधणो चंपानाहो न वेसालिं ।।१३१।। विहिया य इय पइन्ना इमेण खरजुत्तनंगलेण इमं । जइ न खणामि पुरिं ता नूणं पाणे विमुंचामि ।।१३२।। इय विहियपइनो वि हु गिण्हेउं तं पुरिं अचायतो । चिंताउरो निसीहे इय असरीरिं सुणइ वाणिं ।।१३३।। "शमनेजइकूलवालएमागहियंगनियंलगिस्सदि ।लायाय असोगचंदएवेसालिंनगलिंगहिस्सदि ।।१३४।।" उप्यायवयणमेयं सझं चिय इय मणे विचितंतो । नियमंतिगणं गोसे जंपइ चंपाहिवो एवं ।।१३५ ।। को एस कूलवालयसमणो गणिया य का व मागहिया । इय मुणिय कहह सम्मं बहुदिट्ठबहुस्सुया तुन्भे ।।१३६ ।। पभणंतितेविसामिय !मागहियाताव तुम्हनयरीए । चंपाइ अत्थिगणियासमणंतुनजाणिमोसम्मं ।।१३७।। अह अद्धेण बलेणं तहेव परिवेढिऊण वेसालिं । सेसबलेण समेओ चंपाइ सयं गओ राया ।।१३८।। वाहरिऊणय गणिया भणिया सम्माणपुव्वयंरना । उवजीविया खुतुमए सुंदरि ! ब्रहपरिसबुद्धीओ ।।१३९।। सम्मं च वेसियं छब्विहं पि जाणेसि अम्ह ता कजे । सहलेसु तं रमिउं पइभावे कूलवालमुणिं ।।१४०।। इय भणिऊणं आभरणवत्थपभिईहिं भूसिया एसा । अंगीकरेइ सव्वं तं समणगरमणवुत्तंतं ।।१४१।। अह तिहुयणगयमायापरमाणुदलेण निम्मिय व्व इमा । कवडेण लहुं जाया सुसाविया समणिसेवाए ।।१४२।। पूएइ देवगुरुणो कुणइ य साहम्मियाण वच्छल्लं । सुणइ य धम्मपयाई तयंतिए छम्मधम्मरया ।।१४३।। पत्थावे परिपुच्छइ सच्छमणं कं पि मुणिवरं एसा । को एस कूलवालगसमणो भयवं ! वसइ कत्थ ? ।।१४४।। भणियं च तेण भद्दे ! एसो मुणिपुंगवस्स एगस्स । सीसो पयइदुरप्पा गुरुपडिकूलो य पयईए ।।१४५।। सारणवारणचोयणपमुहं पि न गिन्हए तओ चेव । सह तेण अह गया ते कयाइ उज्जंतवरतित्थं ।।१४६।। अभिवंदिऊण देवे गिरिमग्गेणं निवत्तमाणाणं । गंडोवलो विमुक्को तेण वहत्थं नियगुरूणं ।।१४७।। सुणिऊण खडखडारवमिमेहिं जंघे पसारिए झत्ति । गंडोवलो विगलिओ तयंतरे तयणु स गुरूहिं ।।१४८।। 'तवलद्धिसंजुएहिं सत्तो रे पाव ! पाविहसि नूणं । इत्थीइ सयासाओ वयभंगं भग्गमज्जाय !' ।।१४९।।
1. तपोलब्धिसंयुतैः शप्तः इत्यर्थः । - सम्पा० ।।