________________
ઘૂટનાઓ ઉપર આધારિત છે. જયારે જયારે જે જે કાળમાં જીવતા જીવોના પ્રગટેલા ગુણો જાહેરમાં પ્રશંસાયા છે, ત્યારે ત્યારે તે તે જીવોમાં જીવંત જાગૃતિનો સંચાર થતો જોવામાં આવ્યો છે. આમ પ્રમોદભાવનાની પગકેડીએ પ્રગતિ સાધતાં જીવાત્મા દર્શનવિશુધ્ધ બને છે, ક્રમે-ક્રમે જ્ઞાનશુધ્ધ પણ બની ગુણઠાણામાં પણ પ્રગતિ સાધી સિધ્ધ બની શકે છે.
. આ અનુમોદનીય પુસ્તકની પ્રસ્તાવનાના પ્રસંગે સ્તવના તો આવા સુંદર સાહિત્યના સર્જક તથા સર્જનની કરીએ કે જેઓએ ભૂગર્ભમાં ભળી ગયેલા ભૂતકાળને નહિ પણ, વર્તમાનની વાટે વિકસતા ગુણવાનોના ગૌરવને ગુંજિત કરવા નૂતન પ્રયાસ કરી હજુ પણ સુધારી લેવા જાણે સંકેત કર્યો છે.
એક વ્યક્તિમાં અનેક દોષો દેખાઈ જવા સાવ સુલભ છે, જ્યારે અનેક જીવોનો એક ગુણ પણ જો ગણવો ગણાવવો હોય તો તે દુષ્કર સાધવા જેવું છે.કારણ એટલું જ છે કે આપણા આત્માએ આજ લગી અવળી રીતિનીતિને જ વ્હાલી બનાવી અનેકના ઉત્સાહ તોડી નાખ્યા છે. પોતાની પીળી પડી ગયેલી આંખોમાં કમળાની બીમારી ન સમજી શકવાથી જગતની સાવ સફેદ સુવિશુધ્ધ વસ્તુને કે વ્યક્તિને પણ પીળા દોષવાળી માની લીધી છે. તેથીજ ગુણીજનોના ગુણો ગાવાના બદલે પોતાના સ્વાર્થનું રોવાનું આગળ કર્યું
તો ચાલો, અવળાને સવળું કરવા મહાનનો ચેન તિ: સ પંથ ને પસંદ કરીએ. સાધુ-સંતો શ્રાવક-શ્રાવિકાઓ સુધીજ નહિ પણ સજ્જન કે સામાન્યની સીમારેખામાં સંગ્રહાયેલા સૂક્ષ્મ પણ સદ્ગણને સૌજ્યના સથવારે વધાવી લઇએ. ગુલશનના ગુલ, ગુલાબ, કે ગુલનારની મહેંકતા જ માણીએ, શા માટે ગુલની ધૂલ, શૂલ કે સ્થૂલ દશાને દોષરૂપે દેખીએ? વળી,
"ધર્મરત્ન પ્રકરણ"ની પ્રાકૃત ભાષાની ગાથાને ગોખી આતમના ગુપ્ત ગોખો અજવાળી લઈએ.
गुणरागी गुणवंतं बहुमन्नइ निग्गुणे उवेहेइ।
गुणसंगहे पयट्टइ, संपन्नगुणं न मइलेइ। ગુણાનુરાગી ગુણવાનોને બહુમાને, નિર્ગુણોની ઉપેક્ષા કરે, ગુણસંગ્રહમાં પ્રવર્તે, ને પ્રાપ્ત ગુણોને મલિન થવા ન દે. ઉપા. શ્રીયશોવિજયજી મ.સા. પણ | અમૃતવેલિની સઝાયમાં સુંદર સંદેશ સમાવતા લખે છે કે -
"થોડલો પણ ગુણ પર તણો, સાંભળીને હર્ષ મન આણ રે; દોષ લવ પણ નિજ દેખતાં, નિર્ગુણ નિજ આતમાં જાણ રે."
19
