________________
अध्ययन ५ उ. १ गा. ४९-५०- पुण्यार्थीपकल्पिताहारनिषेधः
४३९
माणत्वादत्र दीनेभ्यो वितरणार्थमिदं प्रकृतम् - उपकल्पितम् - स्व-स्वपोष्यवर्गो भयोपभोग्यभिन्नतया स्थापितमिति यावत्' इति जानीयात् शृणुयाद्वा तद्भक्तपानमित्यादि पूर्ववत् । पूर्वगाथायां 'दाणा' इत्यत्र दान - शब्देन स्वप्रशंसार्थं दानं गृह्यते, प्रकृते 'पुण्णड्डा' इत्यत्र पुण्य-शब्देन स्त्रप्रशंसाव्यतिरिक्तफलाभिसन्धानेन दानं गृह्यते इति दानपुण्ययोर्भेदः । ' महाव्रतधारिभ्य एव यद्दीयते तत्रैव पुण्यं न तु तदितरेभ्यः प्रदाने, तथा सति हि प्रत्युत पापकलापः समुत्पद्यते ' इति केचिदाहुः, ('तेरहपथी' शब्देन प्रसिद्धाः साधव आहुः ) तद् भ्रान्तिविलसितम्, देनेके लिये है- अर्थात् पुण्यार्थ बनाया गया है' ऐसा जाने या सुने तो वह संयमीके लिये ग्राह्य नहीं है, अत एव ऐसा आहार देनेवालीसे कहे कि- ' यह भक्त-पान लेना मुझे नहीं कल्पता है' । पहली गथामें आये हुए ' दाणा' पदके 'दान' शब्द से ' अपनी प्रशंसाके लिये दिया जानेवाला दान' अर्थ ग्रहण किया है, किन्तु इस गाथा में 'पुण्णट्टा ' के 'पुण्य' शब्द से अपनी प्रशंसाके सिवाय अन्य किसी प्रयोजन से दिया जानेवाला दान' अर्थ होता है-दान और पुण्यमें यही अन्तर है ।
'कोई-कोई कहते हैं कि - " महाव्रतधारी मुनियोंको जो दान दिया जाता है उसीमें पुण्य है- दूसरों को देने में नहीं, दूसरों को देने से उलटा पाप लगता है" । उनका यह कहना भ्रान्ति-मूलक है, क्योंकि, भगवान्ने १ तेरहपंथी सप्रदाय के साधु ।
માટે છે, અર્થાત્ પુણ્યાર્થે બનાવવામાં આવ્યા " मेवु लागुवामा या सांभળવામા આવે તે એ સંયમીને માટે ગ્રાહ્ય નથી તેથી કરીને એવા આહાર આપનારીને સાધુ કહે કે—એ ભેાજન-પાન લેવા મને કલ્પતા નથી. પહેલી गाथामा मावेला दाणट्ठा पहना दान શબ્દથી પેાતાની પ્રશંસાને માટે આપવામાં આવતું દાન ’ એવા અર્થગ્રહણ કર્યાં છે, પણ આ गाथामा पुण्णट्ठा भाना पुण्य शहथी 'पोतानी પ્રશસા સિવાયના અન્ય કઇ પ્રયેાજનથી આપવામા આવતુ દાન ' એવા અર્થ થાય છે દાન અને પુણ્યમાં એ અતર છે, ૧૩ઇ-કાઇ કહે છે કે—મહાવ્રતધારી મુનિઓને જે દાન આપવામા આવે છે તેમા પુણ્ય છે ખીજાએને દેવામા પુણ્ય નથી, ખીજાઓને દેવામા ઉલટુ પાપ सागे छे " मेमनु मेवुं वुं श्रान्तिभूस छे, अरागु है लगवाने पुण्गट्ठा पगडं
,
૧ તેરહપ થી સપ્રદાયના સાઘુએ !
“
