________________
१३
अध्ययन ५ उ. १ गा. ९४-९५-अन्यमुनिभ्य आहारग्रहणप्रार्थना ४८९
एवं विचिन्त्य स पूर्व स्वभागमन्नादिकं ग्राहयितुं सर्वेषु मुनिषु रत्नाधिक प्रार्थयेत् । यदि गृह्णीयातहि सम्यक, नागीकुर्याचेदेवं निवेदयेत्-"आर्यपादाः ! कस्मैचिन्मुनये भवद्भिः स्वयमेव वितीयता"-मिति । अथ रत्नाधिको यथेच्छं दद्यात् । यदि चाऽदत्वा रत्नाधिकः 'त्वमेव यथेच्छं प्रयच्छे-ति ब्रूयात् तदा तेन शिष्येण किं कर्त्तव्यम् ? इत्याह-'साहवो' इत्यादि। मूलम्साहवो तो चियत्तेणं, निमंतिज जहक्कम ।
जह तत्थ केइ इच्छिज्जा, तेहिं सद्धिं तु मुंजए ॥९५॥ छाया-साधून ततः चियत्तेणं, निमन्त्रयेद् यथाक्रमम् ।
यदि तत्र केऽपि इच्छेयुः, तैः सार्द्ध भुञ्जीत ॥९५॥ कर्मोंकी निर्जराकाअभिलाषी साधु विश्राम करते समय इस मुक्ति रूप हितके करनेवाले अर्थका चिन्तन करे-यदि कोई मुनिराज मुझ पर अनुग्रह करके मेरे भागके अन्न आदिको ग्रहण करें तो मैं इस दुस्तर भवसागरसे तिर जाऊँ ॥ ९४ ।।।
ऐसा विचार करके प्रथम सब मुनियोंमे जो रत्नाधिक (दीक्षामें बड़े) हों उनसे अपना भाग ग्रहण करनेकी प्रार्थना करे । यदि ग्रहण करें तो अच्छा ही है। न ग्रहण करें तो ऐसा निवेदन करे--'हे भदन्त ! आप ही किसी मुनिको यह आहार वितीर्ण कीजिए' फिर रत्नाधिक इच्छानुसार देदेवें । यदि वे न देकर यह आज्ञा देवें कि-'तुम्ही इच्छानुसार देदो' तो शिष्यको क्या करना चाहिए ? सो बताते हैं-'साहवो' इत्यादि।
કર્મોની નિજ રને અભિલાષી સાધુ વિશ્રામ કરતી વખતે આવા મુકિતરૂપ હિતના કરવાવાળા અર્થનુ ચિતન કરે કે ઈ મુનિરાજ મારા પર અનુગ્રહ કરીને મારા ભાગના અન્ન આદિને ગ્રહણ કરે તે હુ આ દુસ્તર ભવસાગરથી તરી જઉ (૯૪)
એ વિચાર કરીને પહેલા બધા મુનિઓમાં જે રત્નાધિક (દક્ષામા વડા) હેય તેમને પિતાને ભાગ ગ્રહણ કરવાની પ્રાર્થના કરે છે તે ગ્રહણ કરે તે સારું, ન ગ્રહણ કરે છે એવું નિવેદન કરે કે હે ભદત આપ જ કઈ મુનિને આ આહાર વહેચી આપ” પછી રત્નાધિક ઈચ્છાનુસાર આપે છે તે ન આપતા એવી આજ્ઞા કરે કે “તમે ઈચછાનુસાર આપી દે તે શિષ્ય શું કરવું नय? ते मतावे छे-साहवो. त्यादि
