________________
४९६
श्रीदर्शनैकालिकसूत्रे
शास्त्रमर्यादयैव गीतार्थेनान्नादि ग्राह्यमिति सूचितम् | 'फासुर्य' अनेन सचित्तमचित्तं वेति परीक्ष्य ग्रहीतव्यमिति दर्शितम् । 'मुहालद्धं' इतिपदेन दातुरुपकारं विधाय भिक्षाग्रहणे आधाकर्मादयो बहवो दोषाः समापतन्तीति तथा नोपादेयमिति प्रकटितम् । 'दोसवज्जियं' इतिपदेन निर्दोपभिक्षामाप्तावपि मण्डलदोपवत्त्वेन सदोषत्वं दुर्निवारमिति मण्डलदोषरहितं भोक्तव्यमिति प्रादुष्कृतम् ॥९८ ॥ ९९ ॥
3
४
૫
मूलम् - दुलहाओ मुहादाई, मुहाजीवी वि
दुलहा ।
९
१०
८
मुहादाई मुहाजीवी, दोवि गच्छेति सुग्गई ॥१००॥
॥ तिबेमि ॥ छाया - दुर्लभा मुधादातारः, मुधाजीविनोऽपि दुर्लभाः । मुधादातारः मुधाजीविनः, द्वावपि गच्छतः सुगतिम् ॥१००॥ इति ब्रवीमि ॥ सान्वयार्थः - मुहादाई= निष्काम - प्रत्युपकारकी आशा न रखकर - देनेवाले दुलहाओ = दुर्लभ हैं और मुहाजीवीवि निष्काम-दाताके कार्यकी अपेक्षा न
'उपपन्नं' पद से यह सूचित किया है कि गीतार्थ साधुको शास्त्रकी मर्यादाके अनुसार ही आहार ग्रहण करना चाहिए । 'फासुयं' पदसे सचित्त-अचित्तकी परीक्षा करके ग्रहण करना द्योतित किया है । 'मुहाल ' पदसे यह दर्शाया है कि दाताका उपकार करके भिक्षा ग्रहण करने से आधाकर्म आदि बहुतसे दोष आते हैं, अतः ऐसी भिक्षा नहीं लेनी चाहिए । 'दोसवज्जिय' पदसे यह प्रगट किया है कि निर्दोष भिक्षा उपलब्ध होजाने पर भी मण्डल दोष लगने से वह भिक्षा अवश्य' दूषित होजाती है; इसलिए उनका परिहार करके ही आहार करना चाहिए ॥ ९८ ॥ ९९ ॥
ઉપરૢ શબ્દથી એમ સૂચિત કરવામાં આવ્યુ` છે કે ગીતા સાધુએ શાસ્ત્રની મર્યાદાને અનુસાર જ भाडार ग्रह उवो लेहये. फामुय राष्टथी સચિત્ત અચિત્તની પરીક્ષા કરીને ગ્રહણ કરવાનું કહેવામાં આવ્યું છે મુદ્દાનું શબ્દથી એમ દર્શાવવામાં આવ્યું છે કે દાતાના ઉપકાર કરીને ભિક્ષા ગ્રહણ ફરવાથી આધાકમ આદિ ઘણા દ્વેષ લાગે છે, તેથી એવી ભિક્ષા ન લેવી જોઇએ. ટ્રોવનિયં શબ્દથી એમ બતાવવામા આવ્યુ છે કે નિર્દોષ ભિક્ષા ઉપલબ્ધ થતાં પણ મડલ દોષ લાગવાથી એ ભિક્ષા અવશ્ય દૂષિત થઈ જાય છે, તેથી એને પરિહાર કરીને જ આહાર કરવા જોઇએ. (૯૮-૯૯)
1
1
