________________
अच्छिनोऽत्र ॥ अपृक्तशिलोपयोः कतयोरेते विधयो न प्राप्नुवन्ति। प्रत्ययलक्षणेन भवन्ति ॥ नैतानि सन्ति प्रयोजनानि। स्थानिवद्भावेनाप्येतानि सिद्धानि। न सिध्यन्ति। आदेशः स्थानिवदित्युच्यते न च लोप आदेशः। लोपोऽप्यादेशः। कथम्। आदिश्यते यः स आदेशः। लोपोऽप्यादिश्यते। दोषः खल्वपि स्याद्यदि लोपो नादेशः स्यात् । इहाचः परस्मिन्पूर्वविधौ इत्येतस्य भूयिष्ठानि लोप उदाहरणानि तानि न स्युः॥ यत्र तर्हि स्थानिवद्भावो नास्ति तदर्थमयं योगो वक्तव्यः। क्व च स्थानिवद्भावो मास्ति। योऽल्विधिः। कि प्रयोजनम्। प्रयोजन डौ नकारलोपेत्वेम्विधयः॥ भसंज्ञाङीपष्फगोरात्वेषु च दोषः ॥१५॥
નોડવા એ વિધિઓ અપૂત (પ્રત્યયનો) લોપ અને શિ (પ્રત્યયનો) લોપ થયા પછી ન થવાનો પ્રસંગ આવે છે. પરંતુ) પ્રત્યયલક્ષણથી થાય છે. તે પ્રયોજનો નથી. એ તો સ્થાનિવર્ભાવથી પણ સિદ્ધ થાય છે. સિદ્ધ નથી થતાં, કારણ કે આદેશ સ્થાનિવત્ છે એમ કહ્યું છે પરંતુ લોપ આદેશ નથી. લોપ પણ આદેશ છે. કેવી રીતે (આદેશ છે)? સ્થાનીની જગાએ થાય છે એમ જેને વિશે કહેવામાં આવ્યું હોય તે આદેશ અને લોપ પણ સ્થાનીની ગાએ થાય છે એમ કહેવામાં આવ્યું છે તેથી લોપ પણ આદેશ છે). 8 વળી લોપ આદેશ ન થતો હોય તો દોષ પણ આવે છે. અહીં સવઃ પરમિજૂર્વવિથા એ સૂત્રનાં મોટા ભાગનાં ઉદાહરણો લોપ (આદેશ થયો હોય તે) નાં છે, તે (બધાં સિદ્ધ) નહીં થઇ શકે. તો પછી જયાં સ્થાનિવર્ભાવ ન (થતો) હોય તે માટે આ સૂત્ર કરવું પડશે. તો સ્થાનિવભાવ ક્યાં નથી થતો ? જે અન્ય વિધિ હોય ત્યાં નથી થતો).(તેનું) શું પ્રયોજન ? પ્રયોજન એ કે કિ પર થતાં ન-કાર લોપ, ત્વ અને મ્ ને લગતા વિધિઓ (સિદ્ધ થાય). 87
સંજ્ઞા,
,
અને જો ના મા-ત્વમાં દોષ (આવશે) ll૧પ 88
--વરવસનો --સન --માનાનામ્ અને માથા થી વૃદ્ધિ એકાદેશ થઇને ગૌઃ થાય છે. અહીં સ્ લોપ પછી પ્રત્યયલક્ષણથી મામ્ થાય છે તે આ સૂત્રનું પ્રયોજન છે. 84 મનોડત્ર | છિનોડત્ર--મિત્ર ૪ (શિ), છિદ્ર ૪ (શિ)-- --મિત્ ર્ , છિદ્ સ્--હર્યાખ્યો --પસ્થિ૦–-મિન, છિન- --મિનર, છિન––ાવરવાનો --મિનઃ છિન --
સુ ફુ --મન અને ઇનઃ માં છે વા થી તુજ થતાં નઃ. અહીં શ્રમ્ વિધિ ન્ લોપ થયા પછી પ્રત્યયલક્ષણથી થયો છે. મમ્મત્ર , મનિસ્મત્ર માં મતો છેઃ૦ થી ૪ નો ૩--માતુ: --મ નો મત્ર , છિનો અત્ર--પાન્તાતિ --મનોત્ર, છોડત્ર થાય છે. 85 મારા--મા વિરા = ઉચ્ચારવું એમ અર્થ કરીને અહીં દલીલ કરે છે. જેનું અસ્તિત્વ હોય, ભાવાત્મક હોય તેનું ઉચ્ચારણ થઇ શકે, પરંતુ લોપ અભાવાત્મક હોવાથી તેનું ઉચ્ચારણ ન થઇ શકે તેથી તેને મારા પણ ન કહી શકાય અને તે આદેશ ન હોય તો પછી તેને વિશે સ્થાનીનાં કાર્યોનો અતિદેશ ન થઇ શકે. આથી પ્રત્યયલક્ષણથી થતાં કાર્યો સ્થાનિવર્ભાવથી જ થશે તેમ ન કહી શકાય. 86 સિદ્ધાન્તી દ્વિ ધાતુનો પ્રતિપાદન કરવું’ વિતે સ મારા | (જેનું પ્રતિપાદન એમ કરવામાં આવે છે તે આદેશ) અર્થ કરીને શંકાનો નિરાસ કરે છે. એ અર્થમાં લોપ પણ આદેશ થશે, કારણ કે તેનું પણ પ્રતિપાદન કરવામાં આવે છે. તેથી ત્યાં પણ સ્થાનિવ૬ - ભાવ થશે. તેમ ન હોય તો ગરઃ પરમિન્0 સૂત્રનાં મોટા ભાગનાં (વિમેલિતા, મથિત વગેરે) ઉદાહરણો લોપનાં જ છે તે સિદ્ધ નહીં થાય. 87 કોનન સૈનવીરોપેલ્લેમ્પિયઃ (સ્થાનિવભાવ ન થતો હોય ત્યારે પ્રત્યયલક્ષણ ક્યાં ક્યાં ઉપયોગી થશે તે આ વાક્યમાં કહે છે.)
અહીં ,યુ.મી. (પૃ.૭૪૪) માં અધિક પાઠ આપીને પા.ટી. (૧) માં નોંધ્યું છેઃ મૈ નારોજ ત્યારબ્ધ સિલો મવતિ ટ્રત્યેતન્તા માઠ: વન્નો ખ્યો તે ન્યારા (નિ.સા.પૃ.૪૭૭) માં ] કૌસમાં અને ચીખે (પૃ.૫૨૧ પા.ટી.૩)માં આ પાઠ છે.આ ચર્ચા અન્ય સ્વરૂપે (વા.૧૩ ના) ભાગમાં આવી ગઇ છે. &#નિ.સા. (૫૪૭૮) માં(વા ૧૫) કૌસમાં છે, ચૌખં.(પૃ.૫૨૧)માં નથી આપી.
Jain Education International
For Personal & Private Use Only
www.jainelibrary.org
