Book Title: Manorama Kaha
Author(s): Vardhmansuri, Rupendrakumar Pagariya
Publisher: L D Indology Ahmedabad

View full book text
Previous | Next

Page 305
________________ २७८ मणोरमा-कहा एवं भणिऊण सा वि विमुक सूणओ वि खणंतरेण मओ। एयं दठ्ठण संवेगमावण्णाए जंपियं परिसाए-"भयवं ! कहं ण तीए पावाए निय-पइ-मारणं कयं?" सुरिणा भणियं-“भो भव्वा ! न एत्थ कि पि अच्छेरयं । कामासत्तो न मुणंति हियं । तयस्थ संपाडण-निमित्तं कुणंति उभयभव-निंदणियाणि कम्माणि, खमंति अक्खमाए, जंपति ईसराण पुरओ चाडय-वयणाणि, चितिति अचिंतणीयाणि, अवगण्णेति गयणं, वयंति कुमगं, न गण ति अम्मा-पिई. वयणं, घायंति इत्थीयणं, वंचंति सुहि-सयणमित्ताणि, बहंति पइपुत्ताइवग्गं, भासंति अलिअं, समाय[ २ ]ति अकज्ज, लहइंति लज्जं, उवहसिज्जति लोएण । तह वि न विरमंति कामाउरा] नरा । किं च इह भवेव कामो कारणं वह बंधणाएसयलाणत्थाण, निययावासो विडंबणाए, हेउ खय-वाहिणो, कुलहरं ईसाणलस्स, नियनिकेयणं रागस्स, खेत्तं विसायविसकंदलीए । अओ चेव निदिया धम्मसत्थेसु । एवं च ठिए धण्णा ते जे विसं व विसयगणमज्झिऊण पव्वयंति । तत्थासमत्थदेसविरइं सम्मतं वा पडिवज्जंति । तओ जहारिह काऊण धम्मपडिवत्ति गया परिसा। ठिआ तत्थेव रयणसेहर-गंगदत्ता । विण्णत्तो तेहि सूरि"भयवं! असमत्था अम्हे सव्वविरइं पडिवज्जित्तए । करेसु अणुग्गहं देसविरइ-दाणेण । दिण्णा सूरिणा। पढमगुणव्वएसु पव्वत्तरावरदिसा[ए] मुक्काणि दोण्णि जोयणसयाणि । दाहिणदिसाए थलपहे दोण्णि चेव जलपहेण । दस उड्ढे दिवढ महोगाउयं विणा धम्मकज्जं अओ परं नियकाएण न गच्छामो।” सुरिणा भणियं-"धण्णाण चेव विरइ-परिणामो भवह. परं पडिपालणे पयत्तो कायवो।" पडिवज्जिऊण गरु-वयणं गया सट्टाणं रयणसेहर-गंगदत्ता। विहरिया अण्णत्थ सरिणो। जहागहिय-वय-परिपालणं कूर्णताण वच्चइ कालो। अण्णम्मि रयणीए एगत्थमिलियाण अत्थोवज्जणकहं कुणताण जाया ताण समुहतरणेच्छा । विण्णत्ता जणणिजणया। कह कह वि तेहि अणुण्णाया । तओ पारद्धा गमणसामग्गि काउं । गहियं भंडं। पसत्थवासरे निग्गया दो वि। पत्ता भरुयच्छं । आवासिया तत्थ । सज्जियाणि जाणवत्ताणि दोण्णि रयणसेहरसंतियाणि, दोण्णि गंगदत्तस्स। भरियाणि भंडस्स। निरूविया सव्वा वि संबलजल-इंधणाइसामग्गी । गमणाणुकूलवासरमणुपालयंता जाव चिट्ठति, ता [अ]पण दिणे वेलाउलमवागया दिट्टा गंगदत्तेण अमयं व पज्झरंती सव्वंगेहि, दंसणेण वि मणुम्मायकारिणी, जुव-जण-मणनयण-हरिण-वागुरा-पढम-जोव्वणे वट्टमाणा एगा कण्णया । अवि यमिउ-मसिण-कसिण-सुसिणिद्ध-चिहुर-भारेण भसियं रुइलं । कमलं व छप्पयावलिछण्णं सीसं सहइ तीसे ।। कमल-[दल]दीह-लोयणरिउनासिल्लो सुकण्णपासिल्लो । मुहचंदो अकलंको सकलंक हसइ निसिनाहं ।। कंबण्णय-सुउमाला सरला अइसुंदरा ति-रेहिल्ला । उवमिज्जउ केण सम मणोरमा तीय वरगीवा ॥३११॥ घणकढिण-पीणचक्कल-उण्णय-थणजुवलयं गुणमहग्धं । कह उवमिज्जउ तीसे सुरिंदकरिकुंभजुयलेण ।। गाओ थणपन्भारो वोढव्वो कह मए त्ति विताए । झीणं मझं तीसे बहु-दुहिओ दुग्गय-नरो व्व ॥३१३।। लायण्ण-सलील-पुण्णो गंभीरो तह य दाहिणावत्तो। रोमलया-नइ-पभवो रेहइ नाही-दहो [ती]से ।।३१४।। मिउमंसल-रुइरेणं वियड-नियंबत्थलेण सा बाला । चंकमइ मंदमंदं रसणामणि-किकिणिरवेण ।।३१५।। रंभाथंभ-सुकोमल-करि-कर-निरु[व]मूह-जुवलयं तीसे । मयणनिवदा रदेसे उम्भियमिव तोरणं विहिणा ।। कुम्मुण्णय-चलणजुयं सोहइ मिउमंसलंगुलिसणाहं । आयब-पत्तलनह भण कस्स न चोरए चित्तं ।।३१७।। बालग्गाओ नहग्गं नहग्गमग्गाउ जाव केसग्नं । जं जं अंगं तीसे तं तं मण-मोहणं सव्वं ।।३१८।। तओ तं संत-मयसिलिंबच्छि परिवारजणं वंचिऊण निण्णिमेस-लोयणाहिं पलोइउमारद्धो गंगदत्तो। सो वि तहेव तं पइ संजायाणराया तम्मयमिवतियणं मण्णमाणी चित्तलिहिय ब्व सुइरं गंगदत्तं निज्झायंती टिया। मुणिय मयणवियारा समासण्णवत्तीणीए भणिया मयणियाभिहाणाए नियदासचेडीए-“सामिणि ! सोवसग्गं ठाणमेयं । एहि निययावासं गच्छामो। अणिच्छंती वि गया सा बालिया। तओ कत्थई रइं अलहंती वाहजल-भरिय-लोयणं पुणो पुणो तं दिसिं ___Jain Education International 2010_04 For Private & Personal Use Only www.jainelibrary.org

Loading...

Page Navigation
1 ... 303 304 305 306 307 308 309 310 311 312 313 314 315 316 317 318 319 320 321 322 323 324 325 326 327 328 329 330 331 332 333 334 335 336 337 338 339 340 341 342 343 344 345 346 347 348 349 350 351 352 353 354 355 356 357 358 359 360 361 362 363 364 365 366 367 368 369 370 371 372 373 374 375 376 377 378 379 380 381 382 383 384 385 386 387 388 389 390 391 392 393 394 395 396 397 398 399 400 401 402