Manorama Kaha

Author(s): Vardhmansuri, Rupendrakumar Pagariya
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 333

मणोरमा कहा
से गिगुन्ना ओग्गहं समोसरिया । तस्स पयवंदणत्थं समा गया परनागरया । ६४० ।
मे हरिसवसमुल्लसिय बहलरोमंचा । नहसेणविस्ससेणा वंदणवडियाए उच्चलिया । ६४१ | आगमविहिणा गंतुं काउं तिपयाहिणं पयत्तेण । विणयेण वंदिऊणं समुचियठाणे निसण्णा य । ६४२ । अह सरयजलहर-गंभीर - सरेण कण्ण-सुहरण | पारद्धा भव्वाणं धम्म कहा भगवया तेण । ६८३ । अइ दुल्हो मणुयभवो असार-संसार सागर गयाण जीवाण । कम्मगुरुल हरिही रमाणाणमण-वरयं । ७४४ । कुगईण पउरभावइंदियतुरयाण दुद्दमणिओ । पउरत्तणओ पावोवएस-दाईण मित्ताण । ६४५ |
इ कह वि हु हारिज्जइ लद्धं पि हु न य फलं हवइ एवं । ता तह करेह जह होइ सफलयं धम्मकरणेण । ६४६ | खरपवणायधयवडतरल- तारुण्ण-रूव-लावण्णं । करिकलभकण्णचवलालच्छी खणभंगुरं सव्वं । ६४७। कज्जेण होइ सयणो विसंवयंतम्मि निययकज्जम्मि । ववहरड दुज्जणो इव सोविय को तेसु पडिबंधो । ६४८ । मुहमहुरा परिणयदारुणी य दीसंतसुंदरा चेव । किंपागफलसरिच्छा विसया को तेसु बहुमाणो । ६४९ । अणवरयं धावतो पट्टि नो मुयइ निग्घिणो मच्चू । पइदियहं देहघरं कवलइ जररक्खसी रुहा । ६५० । आरंभ- परिग्गह- संचियस्स पावस्स विरसपरिणामं । नाऊण कुणह भव्वा जिणधम्मं भूरि दुह-दलणं । ६५१ । जिण धम्मं मोत्तणं दुग्गइ दुह-भीरुयाण न हु अण्णं । विज्जइ सारं सरणं भव्वाण भवनिब्बुडंताणं । ६५२ । उज्जम मा विसयह दुलहं लहिऊण माणुस जम्मं । जिगइंद भणियवम्मे सासयसिव - सोक्ख- हे उम्मि । ६५३ | सावज्जजोगवज्जणरूवं सोऊण सूरिणो वयणं । सयल रिसाए विहिया जहारिहं धम्मपडिवत्ती । ६५४ | हसे विस्सेहि भत्तिरोमंच चच्चियंगेहि । गिह- धम्मसारभूया पडिवण्णा देसविरइति । ६५५ । तिहि - पव्वपारणेसुं काऊणं संविभागमतिहीणं । भोत्तव्वं जा-जीवं सविसेसं कारणं मोतुं । ६५६। गहिऊण देसविरई वंदियसूरि समागया गेहूं । नहसेण - विस्ससेणा हरिसियहियया सुधम्मेण । ६५७ | मिदि भणिओ नहसेणो गेहिणीए एगंते । पडिवण्णं पालिज्जउ विजयएहिं हविज्जऊ नाह । ६५८ । एवं तु भण्णमाणो पइदियहं पणइणीए नहसेणो । जाओ भाउयभिण्णो कण्णविसं जं महंतविसं । ६५९ । अण्णम्म दिने जेठो कणिट्टगेहं गओ सिणेहेण । दिण्णासणो निसण्णो घरंगणे भाउणो अह सो । ६६० । अण्णोष्णसंकहाए परोपरं जाव दो वि चिट्ठेति । ता सउणसत्थविउ एगो पुरिसो समायाओ ।६६१ । दिण्णासणे निसणी तंबोलाईहिं विहियपडिवत्ती । नहसेणेण सविणयं सउणफलं पुच्छिओ अह सो | ६६२ ।
३०६
अहफा
सुणिऊण
घरि सह घरिणीए चलिया मे तस्स वामपासम्म । उवचियदेहो साणो अंगाई धुणिउमाढतो । ६६३ । किं सो सुहोऽसुहो वा परिणामो केरिसो भवे तस्स । एवं मे साहिज्जउ सउणय-सत्थाणुसारेण । ६६४ | तेण भणियं सुणिज्जउ सुभासुभं [साण धुणण] फलमेयं । चलियस्स अग्गओ जइ परसवणं साणओ कुणइ । ६६५ । अण्णं पाणं विजय संपाडइ नत्थि एत्थ संदेहो । जिभायंतो सो विय जायइ आरोग्गसंजणणो । ६६६ | rangi iतुं वइ जइ कह वि वामओ साणो । ता कुणइ अत्थलाभं विवरी जाण विवरीयं । ६६७ । गा पविसंतस्स उ पुरओ जइ मेहुणं कुणइ साणो । सिग्धं भोयणलाभो सुहवासो हवइ पुरिसस्स । ६६८ | पाएहि जया भूमी खणइ सुणो अभिमूहो भवेऊण भयमाइक्खर नृणं सा जत्ता वज्जणिज्जाउ । ६६९ । विसिय पsिyण्णव यणो भक्खेणं जेण तेण गहिए । जो पेक्खइ पत्थाणे सुणयं तस्सत्थ- संसिद्धी | ६७० | चीवरखंडाणि मुहेण गहिय जइ पत्थिय [स] नरस्स । साणो उ समीवेणं साहइ पत्थाणवरलाभं । ६७१। गोमयं कटुमंगारं मुहे काऊण धावई । पुरओ चिट्टए वा वि सो साहइ महाभयं । ६७२ | मेहुणाय संबद्धं पत्थओ पुरओ ठियं [ जो] पेच्छइ सुणी-तणयं तस्स सिज्झइ चितियं । ६७३ |
।
।