Manorama Kaha

Author(s): Vardhmansuri, Rupendrakumar Pagariya
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 347

३२०
तओ सा
संवच्छरस्स मज्झे जइ पत्ता पिययमा मए कह वि । तो अत्थि जीवियासा अह नो तो हुयवहो सरणं ।। ८८१ ।।
1
मणोरमा कहा
एवं कयपइण्णो चउरंगबलपरिवारिओ, सव्वत्थ थलपहे मणोरमागवेसणं काऊण अलद्धवृत्तंतो, नावाकडगेण सागरमोगाढो । एत्यंतरे संजायं मेहदुहिणं । पवाइओ पडिकूलमारुओ । संबुद्धो जलनिही । अकयपुण्णजणमणोरममणोरहा इव अकयकज्जाणि विवण्णाणि जाणवत्ताणि । सुविलयपव्वयाओ पडिनियत्तो य समसाइयफलयखंडो इओ तओ समुद्दलहरीहि हीरंतो दिट्ठो मए सूरसेणो । उत्तारिओ महण्णवाओ । पुच्छिओ वृत्तंतं । साहिओ अणेण सव्वो वि जहट्ठिओ नियवइयरो । संजायं पञ्चभिण्णाणं । आणिओ मए सट्ठाणं । धरिओ सोवयारं । कित्तिसुंदरमणोरमसेण - वइयरं पुण गंधव्वसेणो वियाणइ । हेमसुंदरीए भणियं -- “ भाय ! भणसु कहं तए निय भाइणेज्जा पाविया ? गंधव्वसेणेण भणियं -- " जलहिजलोवगूढतिकूडपव्वए विज्जा साहणं कुणमाणेण समंतओ दुवालसजोयणमज्झे मारिनिवारणत्थं निउत्ता मए नियविज्जाहरा । सिद्धविज्जस्स दंसिओ मे कित्तिसुंदरी हेमकुंडलविज्जाहरेण । पुच्छिओ सो मए - - " कहि एस पाविओ ?" तेण भणियं -- "गओ हं विविहवणराइयं जलनिहि-तडं | अलद्धलक्खं परिभमंतेण निसुओ एगत्थ वर्णानिगुंजे रुइयसहो । गओ सद्दाणुसारेण थेवंतरं । दिट्ठो एसो कयंबपायवेण सह कीलएहि कीलिओ । उक्कीलिऊण आणिओ मए सट्ठाणं । संरोहणोसहिपओगेण पउणिया वणा । धरिओ एत्ति कालं । संपयं तुह समप्पिओ ।" एवं भणिऊण जावज्जवि न विरमइ हेमकुंडलो तावागओ गहिऊण मणोरमसेणं पवणगई विज्जाहो । “ कहि तए एस दारओ लद्धो ?” तेण भणियं -- " जलहिजलमज्झे उब्बुडणाणि कुणमाणो कढिओ । धरिओ य एत्तियं कालं । संपयं तुह समप्पिओ । पत्तभूओ त्ति काऊण मया विनियसमीवे धरिओ । एवं सोऊण सविसायं भणिया रइसुंदरी सूरसेणेण -- " अहलो मे पयासो । न जायं पुत्तकलत्तावहारकारिणो वेरिएण सह दंसणं । गम्मउ संपयं सट्ठाणं ।" एवं कहालावेण गमिअं पहरदुगं जामिणीए सुत्ताणि । पभाए काऊण गोसकिच्चं समं विजयसेणसूरसेणेहि निसण्णो अत्थाणमंडवे गंधव्वसेणो । सेवा समय समागयमंतिसामंतेहि पूरिया सहा एत्यंतरे समागओ दोवारिओ । विण्णत्तो तेण गंधव्वसेणो-- “ सामि ! विज्जाहरनरिदचंद पेसिओ दुवारे चिट्ठइ दूओ ।" गंधव्वसेणेण भणियं -- "लहुं पवेसेहि ।" पवेसिओ ! काऊण पणामं जंपियं दूएण -- " अणवरयपणमंतविज्जाहररायमोलि-मालामय रंदबिंदुसंदोहपक्खालिय- पायवीढो सयलदाहिणसेणिविज्जाहरचक्कवट्टीसुगहियनामधेज्जो विज्जुवेगमहाराओ समाणवेइ - - ' जो एस भूमिगोयरतणओ मणोरमसेणो नाम जलहिजले पक्खित्तो, मारिनिवारणट्ठा समुद्दमज्झाओ कड्ढिउण तुह समप्पिओ, सो संपयं मे जामाउयस्स असणिवेगस्स समप्पिज्जउ । जो पुण कित्तिवम्मसु कित्तिसुंदरो नाम कयंबपायवे कीलिओ, उक्किलिऊण संरक्खिओ, सो मह माउलगस्स नरवम्मराइनो वियरिज्जउ । जइ भे एयाण चेव धरिणीहि सुविसुद्ध केवलिवयणमुणियजम्मंतरवेराणुबंधेहिं मारिउमारद्धा तुह पुरिसेहि संरक्खिया ताण समप्पणं करंताण अत्थि भे जीवियं । अण्णहा नत्थि भे जीवियं ।" जं सामी समाणवेइ त्ति भणिऊण विसज्जिओ दूओ । कि कायव्यविमूढेण भणियं विजयसेणं सूरसेणेण -- " रुट्ठेण विज्जाहरचक्कवट्टिणा नत्थि मे दाहिणसेढीए निवासो । किं कीरउ संपयं ?" विजयसेणेण भणियं -- "जमुचियं कुलपोरुसाणं ।" सूरसेणेण भणियं -- " भूमिगोयरा वयं । अण्णा को एस विज्जुवेगो जो एवं समाणवेइ ।" रइसुंदरीए भणियं -- "वच्छ ! गंधव्वसेण ! पयच्छसु पण्णत्ति सूरसेणस्स । पच्छा निद्दोसो तुमं ।' दिण्णा तेण पण्णत्ती सत्तक्कूलयाए । थेव कालेण for साहिया सूरसेणेण । पुणो वि समागओ विज्जुवेगदूओ । सरोस भणिओ तेण गंधव्वसेणो-- ' अरे ! कि तुम कयतेण समवलोइओ जेण अज्ज वि न पेसेसि ते दारए ?" सणियं सवर्णते होऊण 'न दीणं पयंपियव्वं' ति भणिओ गंधव्वणो सूरसेणेण । तओ संलत्तमणेण - - " अरे ! 'दूर' त्ति काऊण असमंजसपलाविणो तुह सहिज्जइ । भणसु, गंतण नियसामियं -- " जइ तुह माउलजामाउया निय तणए मह समप्पंति तोऽहमवि ते दारए समप्पेमि ।" गले घेत्तूण निद्धाडिओ दूओ । तेण वि सविसेसं साहियं विज्जाहर चक्किणो । सोऊण कुविओ विज्जुवेगो । विण्णत्तो नरवम्मासणिवेगेहि-- "देव ! अलं ते परिसंरंभेण । समाइसउ सामी जेण तं दुम्मयं गंधव्वसेणं जीवग्गाहं गहिऊण