Manorama Kaha

Author(s): Vardhmansuri, Rupendrakumar Pagariya
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 320

तय अवसरे अण्णत्थदंडविरमणे धणगुत्तधणजक्ख कहा
।
सरणागयहं सरणसमागय तई सरवि | वसण - समुद्दह तारिदेव सइदय करिवि ||५२०| इय तिहुयण कयमंगल विगलियपावमल । मुणिमहुकरसंसेवियस लुलियपय-कमल भवि कमल पडिबोहणदिणथर दमरसिय । सरयसलिलसमहियय चंदचंदिमचरिय ||५२१।। संति जिणेसरसंतिक रदुल्लहदंसणदेव । आ संसारु वि भुवणगुरु मज्झु तुहारिय सेव ।।५२२ ।।
एवं थोऊण जिणं ठिया काउसग्गेण अरिहसुंदरी । थेव वेलाए तग्गुणावज्जिया समागया देवया । भणिया तीए - " अरिहसुंदरी साविए ! भणसु जं कायव्वं ।" तीए भणियं - " नित्थारेसु इमाओ वसणसमुद्दाओ ।" "न खेओ कायव्वो अहं सोहणं सव्वं करिस्सामि "त्ति भणिऊण गया देवया । तओ असिवेण मरिउमारद्धमंतेउरं । आहूया वेज्जनेमित्तिय-मंत-वाइणो । असिवकारणं जावज्जवि नेव जंपति ताव आपुच्छिएणा वि जंपियं चक्कदेवेण - "जइ मह वयणं किज्जइ तो सिवं होइ ।" मंतिणा भणियं - " भणसु ।" तेण भणियं “ पुरिसचउक्केणेत्थ जागो कीरउ जेण संती भवइ ।” समाइट्ठो मंती । राइणा चितियमणेण - 'अहो ! एस पावो पावपरूवगो य । ता एयं चेव पढमं गिरहामि ।" आणाविया तिणि पुरिसा । चउत्थो सो चेव कओ अमच्चवयणेण । पढमं सो चेव जलंतजलणे हुणिओ । एत्यंतरे उट्टिया आयासे वाया - " जत्थ घरे घरसामिएण रायविरुद्धं चोरिक्काइ कुकम्मं न कयं तओ घराओ भूइ आणिऊण पुंडाई कीरंतु जेण पउणी हवइ अंतेउरं किमेएहिं निरावराहेहि मारिएहि ।” मुक्का तिणि पुरिसा । आणिया सव्वघरेहितो भूई । कयाई टिक्कियाई । तहा वि न पवणइ अंतेउरं । विण्णत्तो राया निउत्तपुरिसेहि - "देव संखसारसेट्ठिघरं मत्तूणासेस घरेहितो आणिया भूई ।" राइणा भणियं "तओ वि आणिज्जउ । मा कया वि सो वि निरवराहो होज्जा ।" आणिया
ओवि भूई । कयाणि सव्वासि पुरंधीणं पुंडयाणि । तक्खणा चेव जायाओ हट्ठसरीराया । आणाविओ चारगाओ सपुत्तो सेट्ठी । संपुइओ वत्थाहरणाईहिं । कओ उक्करो । खामिऊण मुक्को । गओ सट्ठाणं । परिवालिऊण सावगधम्मं उववण्णो सोहम्मकप्पे सुरो । तत्थ सुहाई अणुभविऊण तओ चुओ समाणो समुप्पण्णो लोहग्गल-नयरे सेट्ठि-सुओ नंदणो नाम । चक्कदेवt fa अणत्थदंडदोसेण हुणिओ हुयासणे रूझाणेण मरिऊण समुप्पण्णो रयणप्पहाए । उवरओ तओ विउवट्टो सो वितम्मि चेव नयरे बंभणपुत्तत्ताए उववण्णो । दिण्णं नामं हरी । जाया नंदणेण सह मित्तया उवरओ हरि - पिया । जाओ सो चेव घरसामिओ ।
२९३
अणम्मि दिने भणिओ तेण नंदणो- "वयंस ! अपुत्तो अहं । खणभंगुरं जीवियं । अत्थि य मे दीणार - लक्खा, तं तुमंस [i] गिहाहि अहं पुण भोयणमेत्तेण चेव कयत्थो ।” नंदणेण भणियं - "जं भे रोयइ ।” समप्पिओ दविणलक्खो नंदणस्स । सो वि तीए चेव रयणीए विसूइया दोसेण मरिऊण समुप्पण्णो नंदणघर-दारओ । कयं नाम जंगलो । करेइ नंद घरे वृत्तात्तयं । वच्चइ कालो । परिपालिऊण निययमाउयं अण्णया मओ नंदणो । जाओ पुण्णभद्दो नाम सेट्ठि सुओ । जंगलो वि मरिऊण तम्मि चेव सेट्ठिघरे दासचेडो । उम्मुक्कबालभावो कओ पुण्णभद्दस्स वाहलारो । जं चक्कदेवपज्जाए संखसारसेट्ठी कवडेण वंचिओ तेण सो इमस्स निक्कवडकम्मारओ ।
जं पुण अपुच्छिणा वि चउहि पुरिसेहि मारिए जागो उवदिट्ठो तेणज्जवि दीह दुक्खाण भायणं भविस्सइ ।” धणगुत्तेण वि भणियं - " जइ एवं महादोसो अणत्थदंडो । ता इमाओ विरइं करेमि ।" भयवया भणियं - "विवे [ए]ण कया ।" धणगुत्तेण धणजक्खेण वि उवरोहसद्धाहि पडिवण्णा । वंदिऊण सूरिं गया सघरं । विहरिया अण्णत्थ सूरिणो । सरइ कालो । अण्णया रयणीए गओ धणगुत्तो धणजक्खमंदिरं । दिट्ठो निरत्थयं 'देह दावानलं, खेडेह अणागयामेव खेत्ताणि, दमेह गोणजुयाणए', इच्चाइ पावोवएसं पयच्छंतो, असंबंधि-करिसगाण, जेण जेहि सह नत्थि दक्खिण्णं, तेसि पि कुहाड-खग्गाइ समप्पितो । धण- गुत्तेण भणियं - "वयंस ! निरत्थयं पावोवएसयं पयच्छंतस्स परेसि कुसि - कुहाडाई हिंसग-सत्थे । समप्पितस्स अणत्थदंडविरइवयं साइयारं भवइ । अणुण्णकरणपुरस्सरं पडिवज्जसु गुरुपुरओ एयस्स पायच्छित्तं । " तयणुरोहेण पडिवण्णं धणजक्खेण । गओ सघरं धणगुत्तो । देव - गुरुसरणं काऊण [ सुत्तो] पभाया रयणी[ए]कय गोसकिच्चो जाव चिट्ठइ तावागओ धणजक्खो । नीओ तेण नियघरे धणगुत्तो । समाहूया सुत्तहारा । समागया पहाण