Manorama Kaha

Author(s): Vardhmansuri, Rupendrakumar Pagariya
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 321

मणोरमा - कहा
२९४
वत्थजुयलं गहाय धणजक्खभइणी । परिहाविओ धणजक्खो । पुप्फ-फल- तंबोलाइणा सम्माणिउण धणगुत्तो वि । विहिमंगलेहिं कओ सुत्तहारेण घरोवरि-भूमियाए उंबरनिवेसो । एत्थंतरे समागओ पओयणवसेण धणगुत्तसमीवे सुमई नाम निमित्तिओ। तंबोलवयभीरुणा न संभासिओ धणजक्खेण । दावियं धणगुत्तेण आसणं नियं तंबोलं च । धणजक्खेण वि भणिओ वत्थ भंडारिओ - "गिण्हाहि एयं वत्थजुयलं जावज्जवि न विणासमाविसइ ।" तहेव कयं तेण । नियत्याणि पुव्ववत्थात्थि । ईसि हसिऊण जंपियं नेमित्तएण - "अहो राइणो पुण्णपरिवाडी ।" धणगुत्तेण भणियं - " कहं ? " सुमइणा भणियं - " पुव्वफग्गुणी नक्खत्ते जइ वत्थाणि परिहिज्जति तो राया दंडेइ ।" धणजक्खेण पुण वयभंगभीरुणा जोइसिओ वि न पुच्छि । पुव्वाफग्गुणीए चैव वत्थाणि परिहियाणि । 'अहोमुहनक्खत्ते उड्ढकम्मं कारियं । जइ निमित्तसत्थं पमाणं तो थेवदिनमज्झे अत्थनासो घरणासो य भविस्सइ ।" धणजक्खेण भणियं - "अरे ! अलद्ध-विरुद्ध-वयणं केरिसं सत्थं जस्सबलेण तए एवमाइट्ठं ?" सुमइणा भणियं - "सुणसु ।”
अस्सिणि नक्खत्तम्मि नव- वत्थनियंसणं कुणंतस्स । बहु अण्णवत्थलाभो भरणीए महावहो होइ ।। ५२३ । कत्तिय - नक्खत्तम्मि दह हुयासे न एत्थ संदेहो । रोहिणि नक्खत्तम्मि धणागमो होइ पुरिसस्स ।। ५२४ ।। मिगसिरि मूसायाओ भयं अद्दा विहु पाणनासणं कुणइ । आउय-धणाण बुद्धि पुणव्वसु पूसि सुहमेव ।। ५२५ ।। अस्सेसाए तेणो हरइ मघाए मारए पुरिसं । जइ परिहरइ पुव्वाए दंडइ राया न संदेहो ।।५२६ । उत्तर- हत्थे चित्तासु चेव वत्थं नरेण भुजतं । पउरण्णवत्थलाभं चित्तपत्तिं च साहेइ ||५२७।। साईयमिभोज्जं पिएण सह दंसणं त्रिसाहाए । अणुराहाए विज्जा उद्देहादंस जेट्टाए मूले वत्थम्म सुहं आसाढदुगे सुहासुहं भणियं । सवर्णाम्मि नेत्तरोगो धणलाभो पुण वणिट्ठा सर्याभिसयासुं च भयं पुव्वासुं गरुयरोससंतावं । उत्तरनक्खत्तम्मिय बहुअसणसमागमो भणिओ || ५३० ।। रेवइ नक्खत्तमि नियत्थवत्थं नरस्स साहेइ । लाहं बहु - रयणाणं रिक्खफलं वत्थ परिभोगे । । ५३१ ।।
।
५२८ ।।
।। ५२९ ।।
तहा --
अस्सिणि रेवइ-चित्ता साई- हत्थो पुणव्वसु चेव । अणुराहमिगोजेट्ठा एस गणो होइ तिरियमुहो ।।५३२|| रोहिणी सयअद्दा [य] धणिट्ठा उत्तरा तियं । सवणं वारुया चेव एस उड्ढमुहो गणो ॥ ५३३ ॥ कत्तिया चेव अस्सेसा मूलं पुव्वत्तियं महा । विसाहा भरणी चेव भगणो एस अहोमुहो ||५३४ ।। अहोमुहेसु रिक्खेसु उड्ढकम्माणि जो करे। उड्ढमुहेमु हेट्ठाणि तस्स वत्युं विणस्सइ || ५३५ ||
पुव्वानक्खते अहोमुहे उड्ढकम्मविणासणं । उड्ढं कम्मं तए कयं अओ वत्थविणासो थेव दियहं मज्झे भविस्स । " एवमाइणिऊण गओ नेमित्तिओ । धणगुत्तो वि धणजक्ख विसज्जिओ सघरं पत्तो । बीय दिणे वत्थनिमित्तं पेसिया रायउत्तेण रायपुरिसा । भणिओ तेहि धणजक्खो - "देहि पहाणवत्थ-जुयलं रायउत्तनिमित्तं ।" धणजक्खेण भणियं" देमि दीणारेहिं ।" रायपुरिसेण भणियं - "गिरह खग्गरयणं । दिण्णेहि दीणारेहिं समप्पियव्वं ।" न पडिवण्णं तेण । साहियं गंतूण पुरिसेहिं । कुविओ रायउत्तो । मोयावियं रत्थाए मुद्दारयणं । समागओ तं पएसं धणजक्खो । निरूविऊण समंतओ दिसाओ गहियं मुद्दारयणं दिट्ठो पच्छण्णठियराय - पुरिसेहि । बंधिऊण दंसिओ राइणो । कुद्धेण राइणा सव्वस्सहरणं काउं मुक्को। विसण्णवयणो जाव चिट्ठइ ताव उट्ठिओ समासण्णघराओ अग्गी । अणुकूलपवणपेल्लियाहि जालाबली हि संपलग्गं धणजक्खमंदिरं विनट्ठे । चिट्ठिओ तणकुडीरगे ।
या दुक्खं भणिओ तेण धणगुत्तो- "वयंस! न कयं मए तुह वयणं । अदाण- भोयणा चेव विहडिया लच्छी ।' धणगुत्तेण भणियं
afri for fees अहव हरइ पत्थिवो निसंकाओ । किविणघणं विहलं चिय विहडइ नत्थेत्थ संदेहो । ५३६ ।